TwinSoap: Weer een feestdag

Weer een feestdag, want opa S. en oma J. komen langs. Pien was vanmorgen om 6 uur al benieuwd of ze er al aan kwamen. Bij ons in bed genomen met het verzoek zachtjes te praten, vragen om stilte is geen optie. Pien: “Oh mama, ik zie al licht door de ramen! Het is ochtend gaan we naar beneden?” Nee schat, we gaan nog even slapen. Vervolgens moest haar spalkje uit, toen nog even plasje doen en even checken of de hond nog slaapt. Ok, verder slapen is kansloos.

Na het ontbijt gaan de meisjes weer op avontuur. Lot is vandaag Pipi Langkous en Pien is de sissende slang. De meiden fietsen met een noodgang voorbij en even later rennen ze langs, want er is een of ander dier in nood. Plots grote paniek, want waar is het reddingstouw? Geen idee ga maar even zoeken, misschien in de garderobe? De paniek is nog groter als het reddingstouw onvindbaar is. “Maar mam, hij ligt niet in de ‘gardewolken’, we hebben het echt nodig, want baby jaguar zit hoog in de boom en we moeten hem redden.” Snel twee sjaals in de strijd gegooid en twee tellen later hoor ik: “Pien en Lotje come to the rescue!!!” Na deze spannende belevenis gaan de dames nog even zwemmen en rennen half naakt door het huis. Mooi, ren maar door naar de douche dan gaan we daar verder zwemmen. We maken ons klaar voor de speeltuin en het bezoek van opa en oma. Pien trekt voor de gelegenheid haar roze prinsessenjurk aan en Lot haar favoriete ruitjes maillot dit keer met matching zachtrose wollen jurkje. Prima outfit voor de speeltuin niet waar.

Eindelijk, daar zijn opa en oma. Er worden meteen zaken gedaan. Lot: “Oma je mag bij ons blijven logeren. Blijf je logeren dan?!” Nee, maar oma gaat straks wel mee naar de speeltuin. Ik kom terug van een kopje koffie halen en Lot gaat los: “Maham, oma J. maakt hier echt een rommel de bommel zeg. Heeft alle ballen door de kamer gegooid. Nou mam, dat kan toch niet, het was hier zo netjes.” Arme oma is slecht ter been en probeerde slechts een plekje op de bank te vinden tussen de 25 ballen die er lagen.

We stappen de deur uit, waar een heerlijk zonnetje schijnt. Pien stapt over de drempel en zegt: “Wow, wat veel zon, dat is veel te veel zon voor mijn ogen. Ik zie helemaal niks meer!!” Ik snel weer naar binnen om 2 zonnebrillen te zoeken. Nou, de dames zijn er klaar voor. We gaan gezellig lunchen in een bistrootje in het bos met speeltuin. Eerst spelen, dan eten. Pien wil graag rode spaghetti met kaas en ei. Telkens als ze ober ziet herhaalt ze haar bestelling. Lot gaat voor de fishsticks met frites. Dat was smullen. Oma en opa waren verbaasd hoeveel die kleine meisjes naar binnen schuiven. Daarna vlug weer spelen. We wisselen elkaar af om de meisjes in de gaten te houden. En wat een verrassing, daar komt ineens Lotjes dikke vriendin M. De meisjes knuffelen even en zonder iets te zeggen, geven ze elkaar een hand en zijn foetsie. Ze verdwijnen in de no-go-zone van de speeltuin met touwladders, touwbruggen en andere gevaarlijke klimdingen. Pien raced achter het stel aan, maar glijdt uit op de touwbrug en glipt bijna naar beneden. Ze komt lelijk terecht en schrikt nogal. Wat natuurlijk ook meespeelt is dat Pien zich een beetje buitenspel gezet voelde door Lot en M. Ik voer Pien af en verontschuldig me naar de papa van vriendinnetje M. Ben zo terug. Even later sluit ik me weer aan in de speeltuin en zie de dames nog elkaars handjes stevig vast houden en halsbrekende toeren uithalen. De papa vertelt dat zijn kleine meisjes voor het eerst zo dapper is en ik vertel hetzelfde verhaal over Lot. Wel zoet om te horen was dat dikke vriendin M ons Lot zo gemist heeft tijdens de vakantie. Ze heeft zelfs haar pop naar Lot genoemd. Uiteraard heb ik gezegd dat het gemis wederzijds was, maar eerlijk gezegd heeft Lot geen tijd gehad om aan school te denken. Bovendien heeft ze een zusje van dezelfde leeftijd om te spelen. Dat geluk besef ik me maar al te goed. De meisjes zitten me altijd wazig aan te staren als ik na een ruzie loop te preken: “Je hebt maar een zusje en daar moet je heel lief voor zijn, sommige kindertjes hebben helemaal geen broertje of zusje om mee te spelen.” Geen idee of ze het beseffen, want de enige respons die ik veelal krijg is: “Ohja, echt waar mam?!” Ja echt waar!

Tijd om afscheid te nemen. Dikke knuffels, ook ons Pien krijgt ook een dikke zoen van Marie. Dan zijn opa en oma aan de beurt. Pien probeert nog mee te gaan: “Ik wil ook naar het zwarte huisje.” En Lot zegt: “Volgende keer komen jullie echt logeren he?!” Als we thuis zijn gaan eindelijk die zonnebrillen af.

Het laatste woord is van Pien:

7id sjkeiueduwlkeé[[[[[[[[ofyruyt wlllllllljjddkldl’’;lflfffffffffffff’fel;rfp6tttgfghlkw3rlkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkklw3e’r3e2

Dee5otki; ioipo”

\e fghjhhiefuik, t ;jhhhfbfgg ght3k2