X-mas kater

Na alle festiviteiten vieren we tweede kerstdag lekker met zijn viertjes. Even rustig opstarten en dan op naar de schaatsbaan. Ongelofelijk hoe die twee kabouters over de baan sjezen op hun hockeyschaatsen. Na afloop een frietje en weer naar ons warme huisje. Want inmiddels valt de regen weer met bakken uit de hemel.

Ons Lot is al dagen een beetje mopperig, dus ik had het kunnen weten. Even tempen en jahoor bijna 39 graden koorts. Zetpilletje erin en lekker bij mams in het grote bed. Ze voelt zich echt beroerd en heeft best reden om te zeuren, maar wat een tsunami aan gezeik ik om mijn oren heb gekregen in korte tijd is onbeschrijfelijk. Een korte samenvatting: “Ik heb koorts, omdat jij het bad te heet hebt gemaakt, ik moet spugen, omdat je me teveel rijst hebt gegeven. Ik heb hoofdpijn, buikpijn, ik ben ziek. Ik kan niet slapen, want het is te donker/te licht, de tv staat te hard. Mam, mijn ogen gaan echt niet dicht hoor. Ik heb jeuk, wil je mijn rug even krabbelen? Hoger, lager, harder, zachter, links, rechts. Oh mam, het jeukt nog steeds. Ik wil nooit meer een zetpilletje. Oh mam, kan je de juf even een mailtje sturen en vertellen dat ik ziek ben? Kan je ook de mama van J en E bellen dat ik ziek ben en vertellen dat ik nu echt niet kan rennen? Je moet echt alle oma’s en opa’s bellen en vertellen dat ik ziek ben. Oh mam, ik vind het echt niet meer leuk hoor." En als ze even niets meer kon bedenken begon deze riedel weer opnieuw, uiteraard met een kreunend en steunend zielig piepstemmetje. Tuurlijk valt het allemaal niet mee, maar JEZUS wat was ik blij dat ons zielepietje na anderhalf eindelijk in slaap viel. En om even af te kunnen reageren belde ik mijn mam. Na 10 minuten wordt ons gesprek ruw onderbroken door een fikse hoestbui van Lot. Gelukkig bleef haar avondeten binnenboord en kreeg madame meteen babbels en moest natuurlijk met oma spreken. Shit die zetpil is gaan werken. En Lot kletst de oren van oma’s hoofd: “Ja ons hondje Lief is een beetje ziek, want hij heeft zo’n drukke dag gehad… En ja,  ik ben ook ziek, omdat mama zo’n heet bad heeft gemaakt, etc.” Als ik het gesprek met oma probeer af te ronden staat Lot op het bed te springen. Als ik haar tot kalmte maan, gaat ze de ‘zieke’ hond verzorgen. Hij krijgt een gezellig roze dekentje omgewikkeld, maar is daar niet zo happy mee. Ze onderzoekt de hond verder grondig en gilt: “Oh mam, hij heeft een splinter!!!!” Nee schat, dat is zijn tepel. Het is inmiddels 22:30 uur en ik ben er wel klaar mee. Na een half uurtje houdt het gesputter op en slaapt mevrouwtje. Pfff.