Gisteravond liggen we na alle
spuugsessies met zieke Lot met een schone pyjama in een fris bedje. Het lichaam
van Lot lijkt op een aardbei, want ze zit onder de rode vlekken. Het jeukt
ontzettend. Ik moet haar kriebelen, maar niets helpt. Ik kon me die jeuk van de
vorige roodvonk episode niet herinneren, maar vind een bus mentholpoeder, dus
waarschijnlijk heb ik dat weggeblokt. Enfin, Lot op een kruk in de badkamer en
poederen maar. Snoepkont Lot is helemaal in haar nopjes: “Oh mam, lekker,
poedersuiker!!!” Ik kan nog net voorkomen dat ze er een hapje van neemt… Dat
poeder heeft een onweerstaanbaar effect en Lot poedert vrolijk mee. De badkamer
ziet eruit alsof er een sneeuwstorm is geweest en Lot ligt alweer in ons bed
luid klagend over de jeuk. Ok, veel werk, weinig resultaat. What’s new. Rond
een uur of 22:30 valt onze schatje eindelijk in slaap. En vanaf die tijd
telkens wakker om te spugen, maar om 4 uur is het echt raak. Lot gilt het uit
van de jeuk en weet niet meer waar ze het zoeken moet. Arme ziel. Als laatste
wanhooppoging laat ik het bad vollopen en Lot klaart weer op. Na een half uur
pluk ik haar met frisse tegenzin uit bad om ons bibberende meisje snel af te drogen en op
te warmen. Lot is klaarwakker. Ach het is 4:30 uur, pluk de dag. Pien is
al snel van de partij en is hyper en heeft last van aandachttekort. Zijn dit de
voortekenen van een nieuw ziektegeval?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten