DISCO dutje

De tweede schooldag achter de rug en de kids zijn afgepeigerd. We leggen ze vol goede moed nog voor 19 uur in bed. Kansloze missie. We weten uit ervaring dat moe zijn iets anders is dan in slaap vallen. Maar na vijf minuten ligt Pien te pitten. Wat? Dit is breaking news! Ik maak een foto en stuur deze naar alle vrienden en familie. Het is best grappig dat Pien zo lekker ligt terwijl haar disco lampen op volle toeren draaien. De discobal hebben ze van oma gekregen met kerst. De eerste nacht heb ik de fout gemaakt om die discobal uit te zetten als Pien sliep. Met als resultaat dat ons schatje om 4 uur ’s nachts huilend wakker werd, omdat haar mooie gekleurde lichtjes weg zijn. Dus nu is het party all night long in ons huis. Enfin, om 22 uur is Pien wakker, liever gezegd klaar wakker, alsof ze een middagdutje heeft gedaan en weer vol energie aan de dag is begonnen. Jesus!!! Ons Lot is trouwens ook nog wakker en zat net te klagen: “Maar mam, ik kan echt niet slapen. Pien kan erg goed slapen, ik wil dat ook, maar ik kan het niet, ik wil echt als eerste slapen, pfff, zucht, steun, kreun…” Terwijl manlief een goed gesprek met Pien voert over zeemeerminnnen, leg ik Lot voor de 100^e keer in bed en krijg een ingeving: “Hee Lot, Pien is wakker, dus als je nu snel gaat slapen, dan heb je gewonnen, dan slaap je toch als eerste!” Lot klaart helemaal op, kruipt in bed en valt in slaap… One down, one to go! Beetje jammer dat ons Pien geenszins van plan is haar ogen toe te doen. We waren al blij geweest als ze alleen maar even haar mond dicht hield, want ze ratelt maar door. Inmiddels is het 23 uur en we zijn het helemaal zat. Dan stoppen we Pien terug in haar bed met een dvd’tje. Niet dat dat ook maar enige rust brengt. We krijgen we om de vijf minuten een verslag van de avonturen van de zeemeermin of ze roept ons dwingend te komen kijken als er een meermin in beeld is met een mooie haardracht. “Kijk mam, zo wil ik mijn haar morgen naar school.” Tuurlijk schat. Om 00:30 uur is het eindelijk stil. Pffff…  Inmiddels ben ik over mijn slaap heen en mail nog een even met vrienden in Amerika en kom tot de conclusie dat het bioritme van onze kids perfect aansluit bij de Florida timezone. Wish we were there….