We halen de meisjes op in de
klas, want er staat een bezoek aan de tandarts op de rol. Lot rent op ons af en
zegt trots: “Kijk eens, ik ben puzzelkampioen van de klas van de meisjes!!” We
krijgen al dagen te horen dat ze bijna haar rijtje vol heeft en dat ze dan een
puzzelmedaille krijgt en nu is het dan zover. We overladen Lot met
complimentjes en ook de juf is trots en vertelt: “Ach, ons Lotje is zo fier. En
wat een ambitie heeft ze, toen ze doorkreeg dat ze een medaille kon winnen, was
ze niet meer te stoppen.” We zijn toch wel wat verbaasd, omdat Pien thuis de
meest fanatieke is en Lot meestal haar doel bereikt met lief lachen, kusjes en
knuffels. Uiteraard valt het niet mee voor Pien. Ze vertelde eerder al op
dramatische toon: “Lotje heeft al bijna haar rijtje vol en ikke niet.” Even
doorvragen en de aap komt uit de mouw. Pien wil wel puzzelen en winnen, maar
heeft er echt geen tijd voor, omdat ze nog zoveel moet spelen. Nu staan we in
de klas en Piens pruillipje valt ook op bij de juf, die de verlossende woorden
spreekt: “Uiteindelijk krijgt ieder kindje in de klas een medaille en ja Pien
jij wordt ook nog kampioen.” De juf laat ons het scorebord zien en ik zie dat
Pien ‘al’ 3 puzzels gedaan heeft. Nog maar 12 te gaan, gelukkig hebben we nog
een paar maanden. We nemen afscheid en krijgen nog wat knuffels van andere
kindjes en op naar de tandarts. Een vriendinnetje fluistert in mijn oor: “Als
ik later groot ben, ga ik ook naar de tandarts…”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten