Het is dinsdagavond half tien.
Lot heeft het grootste deel van de avond braaf in haar bed gelegen, maar slapen
ho-maar. Kort nadat ik haar verteld heb dat ze nu echt moet gaan slapen staat
ze naast ons bed. “Maham, mijn buikje
maakt zo’n knorrend geluid, wat zou dat zijn?” Ik weet precies wat ze bedoelt,
maar zeg dat haar buikje waarschijnlijk aan het snurken is, omdat het zo moe
is. Die had Lot niet verwacht en ze druipt af. Ze heeft er waarschijnlijk even
over nagedacht en staat 2 minuten later weer voor me: “Mam, ik denk dat mijn
buikje knort, omdat ik morgen wel snel honger heb. Ik denk dat mijn buikje
morgen wel een pannenkoekje lust.” We maken een deal dat er pannenkoeken bij
het ontbijt geserveerd worden en ons veelvraatje slaapt binnen vijf minuten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten