Lot werd vanmorgen wakker en
zei: “Lotje gaat niet naar school, Lotje gaat naar Amsterdam.” Klinkt goed Lot,
maar we gaan fijn naar school.
Nu de meisjes echt goed gaan
praten hebben we ze na enige training zover dat ze zeggen: “Lieve papa/mam, mag
ik alsjeblieft dit of dat…” Te schattig, nadeel is alleen dat als ze het zo
lief vragen dat je natuurlijk niets kunt weigeren. Ook niet opvoedkundig
verantwoord, maar soit.
Goede inbreng van vriendin E.
over dat timmeren trouwens. In Piens geval zou dat zomaar kunnen. Daarom was
het even schrikken toen ik gisteren door de directeur van de school werd gebeld. Ik
dacht, nu gaan we het krijgen, Pien timmert misschien wel die hele peuterklas
kort en klein. Maar goed nieuws, ze is gelukkig
nog niet van school afgetrapt. Wel begon de directeur over zindelijkheid en
vroeg zich af of we thuis alles er aan doen, want het is voor de juf natuurlijk
niet te doen om 22 onzindelijke peuters te managen. Nee dat snap ik, het is met
2 koters al behoorlijk intensief. Pien
is natuurlijk een wildplasser pur sang, maar ik overtuig meneer de directeur we doen echt ons best.
Kijk maar naar Lot, zij is wel een brave potplasser. Sterk argument al zeg ik het zelf. Daarom met
de directeur harde afspraken gemaakt. 1. Pien krijgt een pamperverbod. (Ik wist
eigenlijk wel dat de luiers niet op school mochten, maar met deze vrieskoude in
combinatie met openluchtschool, smokkelde ik
toch een luier om Piens scharregatje, om zo haar weerstand niet op de proef
te stellen). 2. Binnen 3 weken moet ze zindelijk zijn…. Tuurlijk geen probleem…
En eerlijk is eerlijk we doen
echt ons best. Ons leven speelt zich grotendeels af op het toilet… Als de een
moet, moet de ander ook. Zit Pien te plassen op de grote wc, draait Lot een
flinke drol ernaast op het potje. Is ze klaar moet die shit natuurlijk
het liefst door Lot zelf direct in de plee gegooid worden, terwijl Pien
er nog op zit. Get the picture?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten