dinsdag 21 februari 2012

Back in business


Vandaag de meisjes opgehaald na de logeerpartij bij mijn ouders. Onze binnenkomst werd niet heel erg enthousiast ontvangen, want de dames hadden samen bekokstooft dat ze gewoon bij oma en opa zouden blijven. Alhoewel Pien lekker knuffelig was, bleef ze stug volhouden.  En Lot reageerde op onze welgemeende ‘we hebben jullie zo gemist’ heel droog: “Oh, echt waar?” We hebben er nog een gezellige middag van gemaakt, maar aan al het goede komt een einde. Pien heeft altijd moeite met afscheid nemen en besloot vast in de auto te gaan zitten. We zijn bezig alle spullen te verzamelen en oma pendelt tussen huis en onze auto en komt met de mededeling: Pien slaapt. Lot geeft kusjes en knuffels voor twee en vertelt onderweg dat ze oma en opa heeeeel erg gaat missen. Na wat spelletjes ‘wie ziet de vrachtwagen’ valt Lot ook in slaap. Bij de grens wordt de hele familie opgeschrikt door een luide gil. Pien schreeuwt moord en brand en huilt dikke tranen. Het duurt even voordat we verstaan wat ze probeert te zeggen, maar dan is de paniek duidelijk: “Ik zit niet vast met de riem!!!!” Toen ze in slaap was zat ze inderdaad nog niet vastgeklikt, maar voordat we wegreden hadden dat uiteraard wel gedaan, maar toen was Pien onder zeil. Op allerlei manieren proberen we duidelijk te maken dat ze echt vast zit en dan komt ze tot bedaren. Al snel zijn we thuis en papa komt het fantastische idee om frietjes en kip nuggets te halen. Lot zegt nog even duidelijk: “Maham, dus geen frietjes in de oven stoppen he, wel naar de frietjeswinkel gaan!” Nee schat, geen zorgen ik ga ze echt halen. Niet veel later zitten de kinders te smullen. Lot eet mayonaise met frites en Pien smult van haar kippetjes. En wat een verrassing er zit een ‘Winnie de pony’ bij het kindermenu. Allebei een paarse, da’s mooi geen ruzie. Maar Pien blijft volhouden dat zij toch echt een roze heeft, misschien nog een kleurentestje doen als we weer bij de oogarts zijn.
En dan is het bedtijd. Niet in slaap te krijgen dat stel. Na zes plasrondes moet Lot toch echt weer pipi doen. Nu moet je bedenken dat we Lot tig keer per dag vertellen dat ze niet een halve rol wc-papier nodig heeft om haar kont af te vegen. Enfin, nu had madame op wc-bril geplast. Ik pak wat wc papier om de boel droog te maken. En wat zegt dat bijdehandje: “Mam, je moet niet zoveel wc-papier gebruiken hoor, dat is echt zonde.” Look who’s talking. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten