Trouwjurk

Het was een woelige nacht. Vanaf een uur of vijf wisselden de meisjes elkaar met bezoekjes aan onze slaapkamer. Maar even na zeven was iedereen toch echt uitgeslapen. Lot heeft minimaal 10 minuten nodig om op aarde te landen. Maar daar is geen tijd voor met een zus als Pien. Want Pien heeft haar zinnen gezet op de trouwjurk van Lot en dat gaat Lot toch echt te ver. Gillen en schreeuwen. Dus na 10 minuten fluister ik Pien in haar hoor dat ze het lief aan Lotje moet vragen. Pien: “Lieve Lotje mag ik alstublieft je trouwjurk aan?” En Lot, die net als een leeuwin voor haar jurk gevochten heeft zegt alsof er niets aan de hand is: “Tuurlijk Pien, geen probleem.” En een minuutje laten lopen ze hand in hand weg met de mededeling dat ze gaan trouwen. En vijf minuten later moet de trouwjurk uit, want dat is toch lastig als je bergen moet beklimmen en zwemmen in de oceaan.

Verder een rustig dagje in en om het huis en aan het eind van de dag kom ik terug van boodschappen doen. De dames zijn boven en stormen de trap af. Ze roepen: “Mama, mama, daar ben je. Oh wat ben ik blij je weer te zien…! En oh wat heb ik je gemist!” Dat is nog eens lekker thuis komen. Mijn tassen staan nog niet in de keuken of de hulptroepen zijn al druk bezig met uitruimen en roepen enthousiast: “Oooh boter, oooh broccoli, oooh champignonnetjes en ooooh ik moet plassen…!” Na alles ingeruimd te hebben weten ze ook precies wat ze het liefst voor het diner willen hebben. Lot: “Ik wil pizza met rijst!!! En Pien: “Ik wil vlees met champignons!” Ok, klinkt goed, maar we eten vis met rijst en boontjes en een stronkje bloemkool voor ons Lot, want die gruwelt van bonen. We prijzen de dagschotel aan met wat appelmoes en de dames gaan akkoord met het avondeten.