Carnaval

Nou, Roodkapje en Tinkerbell zijn op school aangekomen. Pien heeft last minute besloten toch maar niet haar lieveheersbeestjespak aan te trekken. Ze had er vannacht al in geslapen, dus was er wel op uitgekeken. Prima, maar even improviseren... Lot wou perse de groene Tinkerbell legging aan en Pien de rode Roodkapje maillot. Als jullie er blij van worden vind ik het prima. Het is natuurlijke een openluchtschool, dus dat betekent eerst heel veel warme kledinglagen en dan pas het verkleedpak, anders zie je er niets meer van. Dat stelt het geduld op de proef. Maar het hoogtepunt is natuurlijk de schmink, eindelijk rode lippen, rode wangen, oogschaduw.

Het loopje van auto naar school duurde eindeloos, want elke keer als ze een leuk verkleed kindje zien moet daar uitgebreid bij stilgestaan worden. "Oh ik zie een leeuw, oh ik zie een prinses...." Pien ging voor het eerst deze week met plezier naar school en zorgde voor muzikale ondersteuning in de vorm van “Jingle bells…”

Druk middagprogramma. Eerst om 12 uur twee superblije meisjes uit school gehaald. Lot had een bloedneus gehad en zou daar in potentie erg dramatisch over kunnen doen, maar niks aan het handje. Wel handig zo’n roodkapje outfit, je ziet er niks van. Vervolgens tosti-time. Schoonma en Opa J. komen gezellig langs. Lot eet ketchup met tosti, Pien eet pas na een half uur haar kleffe tosti, want dan is ie lekker koud. Oma ziet alle hoeken van de kamer, “Komaan oma…!” want de meisjes willen knikkeren. En de hond springt er vrolijk tussendoor. We zijn twee flessen wijn verder, waarvan ik overigens maar een klein glaasje heb gedronken, want er staat nog een date met de oogarts in Antwerpen op het programma. Pien heeft er echt geen zin in. Eenmaal in de auto valt ze binnen 3 minuten in slaap. Een powernapje doet wonderen. We wandelen naar de inschrijfbalie en iedereen lacht vrolijk naar ons. Een mevrouw zegt: “Het is zeker carnaval?!” Ohja Pien was nog in haar fel groene outfit. De blije dame bij balie zegt tegen Pien, die met grote letters Tinkerbell op haar borst heeft staan: “Jij bent zeker Tinkerbell!” Antwoordt Pien droog: “Nee, ik ben een draak!” Ik lag vriendelijk en ben weg. Op naar de ogendokter, waar onze kleine hospital-pro zich keurig gedraagt en precies doet wat de arts vraagt en heel opvallend, we wisten niet dat ze dat kon: fluisterend praat. Na anderhalf uur testen en turen is de conclusie: haar luie oog is niet slechter, maar ook niet beter geworden. Over een half jaartje terug. Goed nieuws.

Eindelijk thuis en tijd om te spelen met zusje. Pien is krokodil en Lot is slang. Na een eindeloze discussie over of een slang nu wel of niet kan zwemmen, wagen ze het erop. Ze gaan zwemmen. Lot voorop, Pien houdt haar stevig vast en de slang loodst de krokodil door de oceaan, onder de waterval door en langs de rotsen. Ze crossen het hele huis door en hebben dikke pret. Dan komt Pien erachter dat in haar afwezigheid Lot heeft geschilderd. Dus er worden in rap tempo 25 prachtige schilderijen voor oma gemaakt.

En dan is het bedtijd en tevens de eerste keer dat Pien met haar nieuwe beenspalk mag slapen. Uiteraard hebben we de marketingmachine op volle toeren laten draaien over haar prachtige en zeer bijzondere laarsje. Er is er maar een en die is voor Pien. Nog voordat Pien de kans krijgt is Lot er al mee vandoor en probeert haar worstenpootje in de spalk te wurmen, maar dat lukt niet. Dan is de beurt aan Pien. Wow, wat een mooie kleuren, helemaal zelf uitgekozen. Pien helemaal trots. Lot krijgt acuut beenpijn, kan niet meer lopen heeft echt een spalkje nodig. Gelukkig heb ik nog een rekverbandje liggen en daarmee was Lot tevreden. Eindelijk naar bed, moet Pien natuurlijk vijf keer plassen en poepen, want een loopje met dat nieuwe laarsje is natuurlijk leuker dan in je bed liggen. Tok, tok, tok en daar was ze weer. "Jeetje ik denk dat mijn plasje nu echt op is," of "ik denk dat mijn poepje nog een slaapje doet in mijn billen". Ja, en ik denk dat Pientje nu een slaapje in haar bedje moet doen. Lot was ondertussen druk in de weer met een lasso (=springtouw) om Pien te redden mocht ze uitglijden met haar spalk. Maar goed om 21:30 uur was het zover, knock-out.