Pyjama dagje

Om 7 uur sharp is Pien wakker en wij dus ook. “Maham gaan we naar beneden?!” Ondanks mijn waarschuwing en nog voordat ik kan ingrijpen heeft Pien haar zusje al gewekt. Er komt een verkreukeld meisje nog met de oogjes dicht aangestrompeld en ploft zonder iets te zeggen in ons bed. Ons Lot had beter nog even kunnen slapen en heeft ’s ochtends altijd opstartproblemen. Terwijl Pien zodra haar open ogen zijn, haar mond open doet en op hoog volume begint te praten.

We staan bovenaan de trap en daar komt ons verkreukelde Lotje aan, die ook mee wil, maar heeft een ochtendhumeurtje. De eerste ruzie is begonnen. Pien pakt een Nijntje knuffel van de grond, god mag weten hoe ie daar terecht is gekomen, maar Lot wil hem ook hebben. Als twee piranha’s wordt er gevochten om Nijn. Pien: “Ik had em het eerste!” Lot: “Ja, maar hij is van mij.” Even voor de goede orde. Ons Nijn is gisteravond door Lot uit haar kamer gezet met de woorden: “Die moet weg, ik wil hem niet meer zien.” Tijd voor een compromis, want zonder koffie wordt dit even teveel. Goed nieuws jongens, want beneden is nog zo’n zelfde Nijn. (Met dank aan alle lieve mensen die ons alles in tweevoud cadeau hebben gedaan.) Het ontbijt staat nog niet op tafel en ons hele huis is verbouwd, alle kussens van de bank, alle attributen van de kinderkeuken op de vloer en de meisjes fietsen als gekken door het huis. En passant wordt Nijntje plat gereden en verder niet meer naar omgekeken.

Democratisch besloten om er een rustig dagje thuis van te maken. Pien heeft voor de gelegenheid besloten de felgroene Tinkerbell jurk aan te trekken. Moet je wel even aan Lot vragen of je haar jurk aan mag. Lot die deze dag heeft besloten helemaal niets aan trekken, zegt droog: “Da mag wel.” Pien blij en zingt de rest van de dag: “Jingle bells, jingle bells…” Want tja Tinkerbell en Jingle bells liggen dicht bij elkaar nietwaar.

Ondanks een ruzietjes op zijn tijd kunnen de meisjes heel goed samen spelen. Ze gaan helemaal op in hun rollenspel. En zeker op zo’n dagje thuis zijn er heel wat gedaantewisselingen:  kikker, zebra, zeewolf, ossepikker, okapi’s, ferraan en nog veel meer exotische dierensoorten passeren de revue. Even opletten voor mama, want op de roep van hun eigen naam wordt niet gereageerd. Of ik krijg een reprimande in de trend: “Ja maar mam, ik ben de leder schildpad hoor!” Nadat ze zogenaamd hebben gezwommen in de oceaan, op vakantie zijn geweest naar Frankrijk, hun vriendjes hebben gered uit de waterval en nogal wat bergen hebben beklommen, begint de vermoeidheid toe te slaan. Herkenbaar aan: “Mam, wie ben ik nu ook alweer…?” Kleine test voor mams, maar dapper zeg ik: Jij bent toch het witte poesje! “Ohja, het poesje is een beetje moe”. Tijd voor een filmpje? En klaar voor de strijd. “Ik wil kiezen wat ik wil, nee ik wil kiezen...” Even goed nadenken wie het laatst gekozen heeft en een volgende dvd in wachtrij gezet en opmaken voor een nieuw discussiepunt. “Ik wil in het Engels, nee ik wil in het Nederlands.” Ok, wat dachten jullie van Frans? “Goed idee mam, dikke duim!”  Nu maar hopen dat ze de film beiden leuk vinden anders haalt eentje de dvd gewoon uit het apparaat en is het oorlog in de tent.