Ik kan geen man vinden

Als ik samen met Lot in ons bed lig, is dat voor haar een mooi moment om even rustig de agenda door te nemen, maar vooral ook om haar zorgen en ideeën voor de toekomst te bespreken. Gisteren liet ze het al even vallen: “Ik kan geen leuke man vinden….” Wat? Versta ik dit goed? Ja dus. Het is natuurlijk erg komisch om dat uit de mond van een vierjarige te horen. Maar niet iets waar ze slapeloze nachten over moet hebben, want die hebben we al genoeg. Dus ik noem snel wat namen van leuke jongens uit de klas. Foute move, want Lot reageert fel: “Er zit dus echt geen een leuke jongen op school…” Daarom snel wat namen genoemd van zonen uit onze vriendenkring en Lotje fleurt weer op en kletst vrolijk verder over voor wie ze welke tekening gaat maken. Even later ligt ze met haar ogen dicht bijna en dromenland en fluistert haar laatste woorden voor het slapen gaan: “Ik denk dat ik met Th ga trouwen….” Prima schat. Nu komt Th dit weekend logeren, dus ik heb zijn moeder maar even gewaarschuwd, voordat Lot haar huwelijksplannen bekend maakt aan hun puberende zoon van 12 jaar.

Waarschijnlijk was Lot haar aanstaande echtgenoot vandaag alweer vergeten, want ze ligt een beetje knorrig naast me in bed: “Ja maar mam, ik kan dus echt geen leuke man vinden. En met papa kan ik ook al niet trouwen.” Ik wist het al, maar ik vraag quasi nonchalant of ze liever met paps wil trouwen. En Lot zucht diep: “Ja, maar die is al getrouwd.”  Terwijl ze verder aan het mopperen is laat ik luchtig de naam van Th vallen. En Lot is zichtbaar opgelucht, maar niet voor lang, want de volgende problemen doemen op: “Kan ik dan wel bij jullie blijven wonen, ik wil echt bij jullie blijven, kan ik dan wel in jullie bedje blijven slapen, en als ik dan groei pas ik dan nog wel in jullie bed, etc?” Natuurlijk wil ik niet dat ze met zorgen gaat slapen, dus ik stel haar gerust dat ze altijd bij ons mag blijven, zolang ze maar wil.