De
wetenschap dat opa en oma er zijn doet de meisjes al vroeg ontwaken. Dat is
voor Pien geen probleem, maar Lot is ontzettend moe en de dag duurt nog lang.
Gelukkig kan oma J niet wachten om de cadeaus te geven, manlief en ik
krijgen nog net de tijd om eerst onze presentjes te overhandigen. Lot roept al
weken dat ze een barbiebad wil, waar ze zelf in past. Onmogelijke taak. En Pien
wil graag een zeemeerminbarbie. Dat laatste is gelukt en een groot succes. Lot
krijgt ook een barbie met een wasmachine en strijkplank, omdat ze mam daar ook
zo graag mee helpt. Daarnaast nog wat
kleine pakjes, omdat uitpakken eigenlijk het leukste is. Dan mag oma eindelijk
het enorme cadeau geven. Weken zoniet maanden is ze bezig geweest om het
perfecte cadeau voor onze schatjes te selecteren, maar het resultaat mag er
zijn: een roze houten toverkasteel met prachtige figuurtjes: elfjes,
prinsessen, heksen, paarden met vleugels, etc. Lot is vooral geïnteresseerd in
het kleine schatkistje en Pien is direct zoet met de gevleugelde paardjes en
deelt ons mee dat het eenhoorns zijn. Fijn, weer wat geleerd. Manlief in badjas
en opa in pyjama zijn vervolgens een uur zoet om dat kasteel in elkaar te
zetten. Saved by the bell, want daar is de meneer van het springkussen. Een
uurtje te vroeg, maar het resultaat mag er zijn. In no-time staat ‘het apekot’
en meisjes gaan los.
Het partijtje
Eindelijk mogen de roze
verjaardagsjurken aan. Normaal ben ik niet zo pietluttig en mogen nieuwe kleren
direct aan, maar ik durfde het niet aan met die wormenzoekende koters…
Zoetjes aan druppelen de eerste
vriendjes binnen. Vriendje J is er als eerste. Zijn mams had als eerste per email
bevestigd en vervolgens nog 2 kaartjes gestuurd om te vertellen hoe blij J is dat ie mag komen. De arme schat was nog nooit uitgenodigd voor een partijtje
wordt al snel duidelijk. Nou lieverd, we zijn blij dat je er bent. Natuurlijk
niet verteld dat we de hele klas hebben uitgenodigd;-) En daar is stoere M met zijn ouders, die
we inmiddels goed kennen, omdat M ook vaste gast is op partijtjes. Als ik zijn brave ouders zie, zeg ik
steevast: “Hee de party-crew is weer present!”
Inmiddels kunnen ze er om lachen. Dat geldt overigens niet voor M,
die is in tranen, omdat zijn ouders er vandoor gaan. Ik neem hem op sleeptouw
en even later staat ie met een big smile in het roze kinderkeukentje gekleed in roze schort, taartjes
te bakken. Vervolgens komt er een lading vriendinnen binnen en een lading
cadeaus. Als professionele papierversnipperaars pakken Lot en Pien uit: Barbie,
Hello Kitty, glitters en kralen... en prachtige homemade knutselwerkjes.
Manlief zegt grappend dat we straks natuurlijk nog precies weten wat we van wie
gehad hebben… Kansloos. Dikke knuffels en kusjes voor en van alle vriendjes en
dan is het tijd voor het springkussen. Groot succes.
En dan ben ik Lotje even kwijt.
Die zit met twee vriendinnen op het aanrecht om stiekem van de taart te
proeven. Goed idee Lot, we gaan de taarten aansnijden. Heb 2 x een
tienpersoonstaart besteld, maar in België geldt blijkbaar een andere
maatvoering. Want ik heb 2 meter taart in huis… Alle vriendjes hebben
feestmutsen op, toeters in de aanslag, kaarsjes branden. Zingen maar… Na lang
zal ze leven, volgt volgens Vlaams gebruik: “Heppie bursdee toe joe, in de wei
staat een koe en die koe zegt I love you, heppie bursdee toe joooeeehooeee!!”.
En blazen maar, kaarsjes uit en smullen maar.
Ondanks het prachtige weer heeft
ons kinderparadijs binnen een enorme aantrekkingskracht. En eenmaal binnen
ontdekken de koters nog meer. In no-time racen ze met kinderwagens, driewielers
en rolschaatsen door het huis. De mand waarin ik het losse speelgoed had
verstopt is ontdekt en de inhoud ligt op de grond, de vloer is onzichtbaar.
Maar oh wat hebben de kinders een pret. Ik had nog een programma met koekhappen
en zaklopen in gedachten, maar daar hebben de feestgangers echt geen tijd voor.
Er zijn kindjes van vrienden van ons bij en die hobbelen gezellig mee, alsof ze
elkaar al jaren kennen. Onze XL hangmat staat natuurlijk ook in de tuin en er
worden records gebroken. Maar liefst 8 kinders passen erin. Erg romantisch.
Inmiddels is mijn schoonzus gekomen en heeft prachtige balletpakjes met tutu’s meegenomen.
Tijd voor een nieuwe outfit. Tegen 16
uur komen de ouders, die ook uitgenodigd zijn een borreltje mee drinken. Ze
schrikken enorm van de ravage in ons huis, maar wij wimpelen dat weg met
woorden als ‘ach, het is feest… en zin in een cava’tje?’ Met onze Vlaamse en
Nederlandse vrienden gaan we flink aan de drank…en het is enorm gezellig. De
overgebleven kids stuiteren door de tuin en door het huis… en ik besluit de
snoepjes uit het zicht te zetten en er een tomatensoep met balletjes tegen aan
te gooien. Het is inmiddels 18:30 uur. Manlief komt op het geweldige idee om
nog even de watersproeier aan te zetten, dikke pret. Als iedereen weer droog en
opgewarmd is bestel ik pizza voor de overgebleven vrienden en gooi er nog wat
pannenkoeken tegenaan voor de kids. Vriendin Do merkt op dat het toch wel wat rommelig is en dat het lastig rolschaatsen is. De meisjes helpen met opruimen
en een deel van de vloer is weer zichtbaar. Lotje heeft eindelijk tijd om met
Do te spelen en vertelt: “Do is er lief en erg mooi!” En Do geniet zichtbaar van de complimenten en is erg blij dat ze blijft logeren.
Samen met de birthday-girls nog even in ons grote bed pipi-langkous kijken,
uiteraard onderhandelen over wie waar slaapt om vervolgens lekker naar bed te
gaan. Pien is afgepeigerd en vraagt zuchtend: “Mam, ben ik nog steeds jarig?”
Ja lieverd, nog maar een uurtje…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten