Vanmorgen de kids bij opa en oma
in Den Haag gebracht. Pien roept al dagen dat ze er 16 nachtjes blijft logeren,
waarna Lot standaard zegt dat ze 2 nachtjes blijft. Dat laatste is de
bedoeling.
Na uitgebreide knuffels gaan de meisjes zoals altijd lekker knutselen en kleuren aan de kindertafel. En rent oma rond met kwasten, lijm, verf en andere attributen. Na een gezellige middag taaien we af en vertrekken richting Kaag. Even ongestoord de boot poetsen en opruimen. En wat een werk kan je verzetten zonder de goedbedoelde hulp van je dochters. Zelfs nog tijd over om een boekje te lezen. Eindelijk kan ik beginnen in het boek dat ik weken geleden al heb meegekregen van een schoolmama. Soms klikt het spontaan, in dit geval wist ik het al zonder een woord te wisselen. Een moeder met vingerverf vlekken dat past meestal wel bij iemand zoals ik, die regelmatig met Hello Kitty stickers op haar kont verschijnt aan de schoolpoort. Enfin, dan raak je aan de praat en komt er achter dat het leven met kleuters grappige verhalen oplevert. Haar zoontje had eens de complete keukenla leeggehaald (lees: door de keuken gesmeten) en was daar vrolijk in die la gaan zitten. Dan vertel ik over hoe mijn dochters de waterproof mascara hebben uitgeprobeerd en dat ze van hun voetzolen tot in hun haar zwart waren. Dat schept een band. Ze gaf me een boek met de titel: “Peuters op hol”. En inderdaad, heel herkenbaar. Vooral fijn om te lezen dat je niet de enige bent die te weinig slaapuren krijgt en dat het op sommige fronten nog best meevalt bij ons. Het enige wat me een beetje tegenvalt van de auteur van dit leuke boek is de felgekleurde cover met kindertekening er op. Dit heeft een onbedwingbare aantrekkingskracht op kinderen. Nu is het natuurlijk ook een tikkie naïef van mijn kant om af een toe een poging te wagen een paar bladzijdes te lezen. Soms waag ik het erop, maar zodra ik het boek ter hand neem wordt het uit mijn handen gegrist door Pien of Lot. Ze gaan er serieus in bladeren en beginnen voor te lezen: “A, C, B, D, G, F, C…” en zeggen vervolgens: “Ik kan al goed lezen he mama?!” De auteur van het boek heeft het ook gezegd. ‘Als je eenmaal kinderen hebt ga je niet meer met vakantie, dan maak je reisjes. De tijd van boeken lezen is voorbij.
Na uitgebreide knuffels gaan de meisjes zoals altijd lekker knutselen en kleuren aan de kindertafel. En rent oma rond met kwasten, lijm, verf en andere attributen. Na een gezellige middag taaien we af en vertrekken richting Kaag. Even ongestoord de boot poetsen en opruimen. En wat een werk kan je verzetten zonder de goedbedoelde hulp van je dochters. Zelfs nog tijd over om een boekje te lezen. Eindelijk kan ik beginnen in het boek dat ik weken geleden al heb meegekregen van een schoolmama. Soms klikt het spontaan, in dit geval wist ik het al zonder een woord te wisselen. Een moeder met vingerverf vlekken dat past meestal wel bij iemand zoals ik, die regelmatig met Hello Kitty stickers op haar kont verschijnt aan de schoolpoort. Enfin, dan raak je aan de praat en komt er achter dat het leven met kleuters grappige verhalen oplevert. Haar zoontje had eens de complete keukenla leeggehaald (lees: door de keuken gesmeten) en was daar vrolijk in die la gaan zitten. Dan vertel ik over hoe mijn dochters de waterproof mascara hebben uitgeprobeerd en dat ze van hun voetzolen tot in hun haar zwart waren. Dat schept een band. Ze gaf me een boek met de titel: “Peuters op hol”. En inderdaad, heel herkenbaar. Vooral fijn om te lezen dat je niet de enige bent die te weinig slaapuren krijgt en dat het op sommige fronten nog best meevalt bij ons. Het enige wat me een beetje tegenvalt van de auteur van dit leuke boek is de felgekleurde cover met kindertekening er op. Dit heeft een onbedwingbare aantrekkingskracht op kinderen. Nu is het natuurlijk ook een tikkie naïef van mijn kant om af een toe een poging te wagen een paar bladzijdes te lezen. Soms waag ik het erop, maar zodra ik het boek ter hand neem wordt het uit mijn handen gegrist door Pien of Lot. Ze gaan er serieus in bladeren en beginnen voor te lezen: “A, C, B, D, G, F, C…” en zeggen vervolgens: “Ik kan al goed lezen he mama?!” De auteur van het boek heeft het ook gezegd. ‘Als je eenmaal kinderen hebt ga je niet meer met vakantie, dan maak je reisjes. De tijd van boeken lezen is voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten