Het
was hier een drukke boel. Manlief heeft de smaak van varen te pakken. Dus op de
zondagochtend na de verjaardag alle logees de deur uitgezet en om 11 uur zaten
we in de auto op weg naar de Kaag. Nee, even rustig nagenieten van het
partijtje was er niet bij… Voor een weeshuis aan taart meegenomen voor
onze nieuwe havenvrienden. Mogen we niet met de auto op de veerboot, want het
was een festival dag. Moesten we de auto ver weg parkeren en lopend richting
haven met zware koeltassen en kids. Taart maar aan de festival crew gegeven….
Na deze rough start hebben we heerlijke dagen gehad en de meisjes vonden het
ook super. Natuurlijk opa G en oma M veel gezien. En ook opa G en oma J zijn
een dagje meegevaren. Gezellig allemaal zitten in de kuip. Maar dan kijken de
meisjes elkaar aan en roepen ombeurten: “Opa/oma ben je er klaar voor…?” En
nemen een aanloop en springen op schoot. Oef. Dit tafereel duurt een paar
sprongen. Tijd om in te grijpen, want opa moet deze zomer nog wel zijn 75e
verjaardag vieren. En opa vertelt bij het afscheid dat ie zich deze dag nog
lang heugen….”Opa ben je er klaar voor!?”
Afgelopen
donderdag thuisgekomen van de boot, want vrijdag moest manlief de boot van opa J helpen
omvaren van Antwerpen naar Port Zelande. Ik had een rustig pyjamadagje in
gedachten met de meisjes, maar de mama van schoolvriendin J hing al snel aan de
lijn. J had Pien en Lot zoooo gemist. En J was bang dat Lotje meer van klasgenootje
M houdt dan van haar… Wat een problemen op vierjarige leeftijd. Eerlijk gezegd
hebben de meisjes geen tijd gehad om J of wie dan ook te missen, maar dat heb
ik maar niet hardop gezegd;-) Ok dan, hup allemaal onder de douche, uitgebreide
discussies over what to wear, zes verschillende outfits gepast en op naar J.
Moest nog even snel een cadeautje kopen voor het kinderpartijtje van A de volgende. En vervolgens de kids opgehaald in de speeltuin. Om
18:30 thuis en prompt belt manlief dat ie al is aangekomen en het wel gezellig
zou vinden als we nu naar Port Zelande zouden komen. Ja daaag. Zit hier met twee jengelende en uitgehongerde diva’s en bovendien zou je pas zondag aankomen.
Zaterdag staat een kinderpartijtje in de planning. Met
terugwerkende kracht had ik beter direct naar Zeeland kunnen rijden. Pien sliep
om 22 uur en Lotje is om 23:00 uur gaan slapen en een uurtje later deed ik ook
mijn oogjes toe. Maar niet voor lang… Pien in tranen en schreeuwt het uit van
de pijn aan haar billen. Is haar aambeitje vurig rood en opgezwollen en ze weet
niet waar ze het zoeken moet. Dikke lagen billen crème, liggen in mama’s armen
en troostende woorden hebben geen enkel effect…dus een zetpilletje. Waar zijn
de mannen als je ze nodig hebt?! Brute kracht was nodig om Pien in de houtgreep
te leggen. Ja dat is natuurlijk ook geen pretje met zo’n pijnlijke poeperd, maar
inmiddels was het 3 uur en we konden wel een slaapje gebruiken. Enfin, een
uurtje later lagen alle meisjes te tukken tot een uur of 7. Oef, eerst koffie.
Volgende dilemma: is het verantwoord om met Piens poeperd 2 x 1,5 uur in de
auto te zitten. Nou nee dus. De visioenen van Pien in de auto met haar gebroken
been doemde op. Anderhalf uur de Pien sirene zag ik niet zitten met maar drie
uurtjes slaap. Op naar het volgende drama: Lotje in tranen: “Ik wil naar het
feestje van A!!!!! Boehoe…!!!’’ Ok plan B. Pien broek omlaag voor inspectie.
Het ziet er niet comfortabel uit, maar zie geen direct aambei explosie gevaar
meer. We wagen het erop…Tassen pakken, trossen los en op naar Port Zelande naar
pap, opa en oma. Trek maar lekker aan waar je zin hebt, je roze
prinsessenjurkje en roze glitter balletschoenen waar je geen meter op kan
lopen, prima, perfecte boot-outfit, I don’t give a shit.
Ik
ben nog niet op de snelweg of Lot ligt al lekker te tukken. Mooi is dat, doe
dat lekker ’s avonds… Pien heeft de reis redelijk goed doorstaan en manlief staat ons al
op te wachten. Mooi, hier zijn je dochters en ze hebben je enorm gemist… Doe
mij maar een witte wijn.
Vervolgens
hebben we een gezellige tijd gehad op de boot en in de haven. Pien heeft een
olifanten-geheugen en op de boot loopt ze direct naar oma’s hut, waar knuffelbeest vos ligt. Vastbesloten deze het weekend niet meer los te laten. Oma vertelt
voor de honderdste keer in geuren en kleuren dat opa de vos voor haar heeft
gewonnen op de kermis. De meisjes hangen aan haar lippen en vragen telkens:
“Oma, vertel nog es het verhaal van de vos…” En daar gaat oma weer zonder een
detail over te slaan…
We zijn een nachtje blijven slapen… Pien heeft de hele nacht met de vos in haar armen gelegen. Lot is pas om 23 uur knock-out gegaan. Zondag was Piens poeperd weer back to normal en konden we rustig naar huis rijden. Ondertussen belt mijn schoonzus enthousiast op dat ze onderweg naar huis is vanuit Parijs en even met haar geliefde langs wil komen. Dat is altijd gezellig, maar je moet bedenken dat tijdens het partijtje de kids ook binnen hebben gespeeld en het bij ons eruit zag/ziet als een bomexplosie. Wij zijn na het feestje direct naar de boot vertrokken en amper meer thuis geweest. Tsja niks aan te doen. De geliefde van schoonzus wou graag de finale van Wimbeldon zien. Prima, ga maar lekker voor de tv bij het kinderparadijs, dan kletsen wij bij in de keuken. Dat laatste is goed gelukt, want Pien en Lot vonden de geliefde zo interessant dat ze hem geen seconde alleen hebben gelaten en nonstop tegen hem aangekletst hebben en flirterig vraagden:. “Ben jij net zo sterk als papa? Kan jij ons ook omhoog tillen tot de wolken…?” En jahoor daar vlogen de meisjes door de kamer… Gelukkig regende het ook in Londen… De meisjes waren niet vergeten dat ze van tante A een roze balletpakje met tutu gekregen hadden en dat moest natuurlijk aan. Na een daverende balletshow muzikaal ondersteund door eigen verzonnen liedjes (niet om aan te horen) ging Lotje lekker fietsen en Pien rolschaatsen. Met andere woorden: ze scheurden kriskras langs de tv. Erg rustgevend als je tennis wilt kijken… Ondertussen met zero eten in huis toch nog een redelijke maaltijd in elkaar geflanst… en toen de visite weg was zijn we lekker vroeg naar bed gegaan. Beetje jammer dat Lotje daar ook alweer in was gekropen. “Ja mam, ik vind grote mensen televisie ook erg leuk om naar te kijken hoor…” Fijn schat, als je je ogen dicht doet en niets zegt, mag je blijven liggen.
Nu is het is geen bootweer, dus blijven we lekker thuis. Week twee van de vakantie is officieel ingegaan en mijn meisjes hebben een serieuze jetlag. Met name Lot, net weer om 23 uur gaan slapen… Vandaag waren ze echt heel lief en hebben heel zoet gespeeld met alle nieuwe verjaardagscadeautjes. Heel fijn dat er veel van die leuke knutsel-, sticker- en kraaltjes pakketten bij zaten. Lotje plakt natuurlijk in een keer alle 150 bijgeleverde stickers op haar little petshop poes. Vervolgens mag Pien er mee spelen en peutert al die stickers er een voor een weer af, zodat er nu een soort klein duimpje stickerspoor door mijn huis loopt. Ik lag net even in bed en zit nu ook onder die kleine K stickers. Maar ach, zo kunnen we nog lang nagenieten van de verjaardag…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten