Afgelopen dagen bezig geweest om
ons huis weer terug te vinden nadat de meisjes afgelopen weekend los zijn
gegaan. We krijgen vanavond vrienden te eten, maar voor het zover is moeten we
nog even de woensdagmiddag activiteiten afwerken.
Op school zijn de meisjes
omgetoverd tot Jasmine en Jasmine uit het Aladin sprookje. Ik denk leuk voor de foto, maar voor ik het weet staat Lot al in haar ondergoed en
vraagt van wie die auto op onze parking is. Manlief heeft bezoek op kantoor en
Lot weet niet hoe snel ze zich moet omkleden. In haar Doornroosje jurk en op
hoge hakken maakt ze haar entree en trakteert de heren op een modeshow. Ik maan
de meisjes zich om te kleden voor de hockey training. Maar dan gaat de bel. De
postbode komt de Mega Mindy pakken brengen. Pff net op tijd voor carnaval. Pien
is meteen van de partij en wederom een modeshow op kantoor. Het liefst zouden
ze in hun Mega Mindy pakken naar de training gaan, maar dat leek me niet zo’n
goed idee. De tijd begint te dringen en ik vertrek met twee ballerina’s naar de
hockey. Ook leuk.
Daarna scheur ik terug naar huis
om manlief op te halen voor een gesprek met de juf. De meisjes doen het goed,
zijn vrolijk en hobbelen lekker mee. Mooi! Ik kijk op de klok en deel manlief
mee dat hij naar huis mag lopen en scheur weer naar de hockey om ze op te
pikken. Daar kom ik tot de ontdekking dat ik de Flamenco-jurken ben vergeten.
Dus scheur ik weer via huis naar de Flamenco-les.
Als we thuis aankomen zijn onze
vrienden en hun zoontje Arnoud net gearriveerd. Gezellig! De kinders vermaken
zich prima, tijd voor een wijntje. Gelukkig had ik gisterenavond al een
stoofpotje gemaakt, dus we kunnen heerlijk borrelen en bijkletsen. Tussendoor
wordt het diner geserveerd en de kids weten niet hoe snel ze weer van tafel af
moeten om te spelen. Saillant detail. Sinds vanavond eten onze meisjes ook
aardappel puree, omdat hun grote vriend het ook lekker vindt. Thanks Arnoud!
Tegen 20:30 uur maken onze
vrienden aanstalten naar huis te gaan. Voor de kinderen hét startsein om verstoppertje
te spelen. De mama’s gaan boven op zoek en ontdekken dat het toch wel duidelijk
te zien is dat hier kinderen hebben gespeeld. Aangezien ik wel wat gewend ben
valt het reuze mee. Totdat we beneden komen in de speelhoek. Hier moeten we
toch echt moeite doen om nog iets van de vloer te zien. What a mess. Onze
vrienden schrikken er een beetje van. Maar ach, what’s new, de koters hebben
veel plezier gehad…. Morgen weer een dag.
Voor een doordeweekse dag zijn die wijntjes best hard aangekomen en het liefst zou ik zo in mijn bed ploffen…. Maar eerst de meisjes nog. Die zijn naar eigen zeggen niet moe… Yeah right! En ik was het bijna vergeten, Lot heeft Molletje, de klasmascotte mee. Shit! Dus ik moet nog een verslag schrijven en foto’s afdrukken. Uiteraard is dat beest bij thuiskomst in een hoek gesmeten en er is niet meer naar gekeken. Het is tegen middernacht als mijn verslag af is en ik druk op print. Shit! Inkt op!! Al die moeite voor niets.
De volgende ochtend moeten we de
meisjes uit bed rammen en zelf ben ik ook behoorlijk brak. En trouwens, waar is
die fokking mol? Onvindbaar in die bende. Wederom overweeg ik de Secret Files
van de Mol in te zetten. Maar ik schrijf snel op het mislukte printje ‘Sorry
juf!’ en we vertrekken zonder Mol naar school.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten