Na alle drukke dagen besloten
een rustig weekendje met het gezin thuis door te brengen. Pien en Lot hebben
energie voor tien en halen alleen maar gekkigheid uit. En mijn keurig
opgeruimde huis is verdwenen, alsof er een tornado door geraasd is. Hieronder
een resumé van de avonturen van de dolle tweeling.
Uiteraard glijden ze ondanks
onze strenge waarschuwingen voor de 36e keer met matrassen de trap
af. Wordt er een hut gebouw van alle kussens die ze kunnen vinden. Ligt de
inhoud van hun kledingkast door de kamer, na zoveelste verkleedpartij. Liggen
er verspreid door het huis een tiental blote barbies. Hetzelfde geldt voor de
Barbie-kleedjes en de barbie hairextensions niet te vergeten. Natuurlijk willen
ze nog even knikkeren en de gehele begane grond is alleen met gevaar voor eigen
leven te betreden.
Lot denkt slim te zijn en
schrijft met grote letters de naam van Pien op een stoelkussen. En het is ook weer
Lotje die haar ietwat ruim opgezette lippenstift afveegt aan mijn Hermès shawl.
Ok, we gaan naar de speeltuin in
het bos, even dat tuig luchten. Zo op het oog lijkt het alsof we de hond trakteren
op een boswandeling, maar feitelijk laten we de kinderen uit om ze af te
matten. Na een uurtje rennen gaan we naar de speeltuin. Manlief en ik nemen een
drankje op het buitenterras en de meisjes hebben binnen no-time vrienden voor
het leven gevonden en zijn zoet aan het spelen. We bestellen nog wat
bitterballen en calamaris voor de girls. Pien komt even snacken en wil dat
lekkers graag delen met vriendinnen. Tuurlijk mag dat, want we zeggen niet voor
niets dagelijks: “Samen spelen, samen delen…”Enfin, even later komt Pien terug
met een stel zanderige visjes en de mededeling: “Mijn vriendinnen houden
niet van inktvis.” Nouja, leuk geprobeerd en wij beperken ons tot de
bitterballen.
We zijn nog niet thuis en ze
vragen: “Wat gaan we nu doen?” Wat dacht je er van om even zelf te gaan spelen?
Nog geen vijf minuten later komen ze enthousiast vertellen dat ons bed
is veranderd in speeltuin. “Nee echt mam, je moet het zien!!!” Wat nu weer. We
treffen een omgekeerde wasmand op ons bed, met daaromheen het wasgoed. Er zijn
extra matrassen bijgehaald, die fungeren als glijbaan. What a mess!
Ter verheuging van de feestvreugde
liggen er verspreid in de keuken zo’n 25 schilderwerkjes te drogen. Werkelijk
geen plek in het huis is nog toonbaar. Inmiddels is het zondagavond. Manlief et
moi puffen samen even uit met een kopje koffie. Je denkt dat je alles wel
hebt gehad en dan stappen er twee poedelnaakte vrouwtjes binnen. Ze draaien zich om
en beiden hebben ze WC-papier tussen hun billen geklemd. Giechelend vertellen
ze dat ze een staart hebben. Natuurlijk zien we daar ook wel de humor van in en
kunnen niet anders dan lachen. Beetje jammer dat ze een verse WC-rol hebben
gebruikt en er een paar honderd meter WC-papier kriskras door het huis zwerft… En ons hondje Lief denkt dat hij een
papierversnipperaar is. Het lijkt wel kerstmis. Maar I was not dreaming of a white
christmas. Nee ik kan alleen maar dromen over maandagochtend 8:30 uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten