MEGA Carnaval

Hét hoogtepunt van het schooljaar is aangebroken. De enige dag waarop de meisjes geen uniform aan moeten: Carnaval! In de weken voorafgaand aan dit spektakel is natuurlijk al uitgebreid gesproken over ‘what to wear’. Elke dag weer een nieuw idee: Winx fee, Tinkerbell, Barbie, ballerina zeemeermin, prinses, etc. Uiteindelijk leek Mega Mindy toch de hoofdrol te gaan spelen. Dagelijks spelen ze deze superheldin na met hun Zwarte Pieten-cape. Aangezien de lente in aantocht is en ik wel klaar ben met onze wintervriend Piet, besloten om die twee mega roze pakken bestellen. Onze twijfelkont Pien was meteen overstag, maar ons Lot is lastminute toch omgetoverd tot Doornroosje. 

En dan is het ochtend. Vorig jaar heeft Pien de nacht ervoor amper geslapen en was om 6 uur klaar voor de verkleedpartij. Dit jaar sta ik om 6:30 uur paraat en zijn mijn schatjes niet wakker te rammen. Tegen 7:30 uur zijn ze eindelijk beneden. Eerst flink wat lagen thermisch ondergoed, dan wat flinke lagen make-up en dan de gele haarspray. Enfin, ik heb nu nog gele handen, maar die haren zijn niet verkleurd. Dat mag de pret niet drukken. We komen net op tijd op school en het is daar een gezellige boel. 

Dan snel naar huis, want ik heb beloofd nog 25 pannenkoeken voor school te bakken. Dat zie ik even niet zitten, dus ik warm vrolijk 25 voorgebakken Appie pannenkoeken op en ben erg content met het resultaat.

Om 12 uur haal ik onze schatjes weer op en ze zijn niet mee naar huis te krijgen. Het klimrek is vrij en daar moeten eerst nog wat koprollen op gemaakt worden. Lot haalt acrobatische toeren uit met haar hoepeljurk, maar natuurlijk lukt het. Uiteraard nog wel een paar keer door het zand gerold. Even later neem ik twee zanderige, of liever gezegd modderige vrouwtjes, mee naar huis. 

In de tuin staat oma ons al op te wachten. Tot grote hilariteit heeft ze een felgroene pruik opgezet. Ik kom niet meer bij, maar Lot en Pien zien het als de normaalste zaak van de wereld. Natuurlijk krijgen Pien en Lot ook een pruik en ik wil dit unieke moment graag vastleggen. Oma sputtert nog een beetje tegen, maar helaas…..

SNOEP Expert

Ons Lotje is naar eigen zeggen erg slim en vertelt: “Ja, want ik weet erg veel over ijs. Chocolade-ijs is van chocolade gemaakt, vanille-ijs is van vanille gemaakt en aardbeienijs is van aardbeien gemaakt.” Briljant! Volgens Pien heeft haar zusje een talent voor snoepen. Daar zou Professor Pien zomaar eens gelijk in kunnen hebben….  

Wilde woensdag

Afgelopen dagen bezig geweest om ons huis weer terug te vinden nadat de meisjes afgelopen weekend los zijn gegaan. We krijgen vanavond vrienden te eten, maar voor het zover is moeten we nog even de woensdagmiddag activiteiten afwerken.

Op school zijn de meisjes omgetoverd tot Jasmine en Jasmine uit het Aladin sprookje. Ik denk leuk voor de foto, maar voor ik het weet staat Lot al in haar ondergoed en vraagt van wie die auto op onze parking is. Manlief heeft bezoek op kantoor en Lot weet niet hoe snel ze zich moet omkleden. In haar Doornroosje jurk en op hoge hakken maakt ze haar entree en trakteert de heren op een modeshow. Ik maan de meisjes zich om te kleden voor de hockey training. Maar dan gaat de bel. De postbode komt de Mega Mindy pakken brengen. Pff net op tijd voor carnaval. Pien is meteen van de partij en wederom een modeshow op kantoor. Het liefst zouden ze in hun Mega Mindy pakken naar de training gaan, maar dat leek me niet zo’n goed idee. De tijd begint te dringen en ik vertrek met twee ballerina’s naar de hockey. Ook leuk.

Daarna scheur ik terug naar huis om manlief op te halen voor een gesprek met de juf. De meisjes doen het goed, zijn vrolijk en hobbelen lekker mee. Mooi! Ik kijk op de klok en deel manlief mee dat hij naar huis mag lopen en scheur weer naar de hockey om ze op te pikken. Daar kom ik tot de ontdekking dat ik de Flamenco-jurken ben vergeten. Dus scheur ik weer via huis naar de Flamenco-les. 

Als we thuis aankomen zijn onze vrienden en hun zoontje Arnoud net gearriveerd. Gezellig! De kinders vermaken zich prima, tijd voor een wijntje. Gelukkig had ik gisterenavond al een stoofpotje gemaakt, dus we kunnen heerlijk borrelen en bijkletsen. Tussendoor wordt het diner geserveerd en de kids weten niet hoe snel ze weer van tafel af moeten om te spelen. Saillant detail. Sinds vanavond eten onze meisjes ook aardappel puree, omdat hun grote vriend het ook lekker vindt. Thanks Arnoud!

Tegen 20:30 uur maken onze vrienden aanstalten naar huis te gaan. Voor de kinderen hét startsein om verstoppertje te spelen. De mama’s gaan boven op zoek en ontdekken dat het toch wel duidelijk te zien is dat hier kinderen hebben gespeeld. Aangezien ik wel wat gewend ben valt het reuze mee. Totdat we beneden komen in de speelhoek. Hier moeten we toch echt moeite doen om nog iets van de vloer te zien. What a mess. Onze vrienden schrikken er een beetje van. Maar ach, what’s new, de koters hebben veel plezier gehad…. Morgen weer een dag. 

Voor een doordeweekse dag zijn die wijntjes best hard aangekomen en het liefst zou ik zo in mijn bed ploffen…. Maar eerst de meisjes nog. Die zijn naar eigen zeggen niet moe… Yeah right! En ik was het bijna vergeten, Lot heeft Molletje, de klasmascotte mee. Shit! Dus ik moet nog een verslag schrijven en foto’s afdrukken. Uiteraard is dat beest bij thuiskomst in een hoek gesmeten en er is niet meer naar gekeken. Het is tegen middernacht als mijn verslag af is en ik druk op print. Shit! Inkt op!! Al die moeite voor niets.

De volgende ochtend moeten we de meisjes uit bed rammen en zelf ben ik ook behoorlijk brak. En trouwens, waar is die fokking mol? Onvindbaar in die bende. Wederom overweeg ik de Secret Files van de Mol in te zetten. Maar ik schrijf snel op het mislukte printje ‘Sorry juf!’ en we vertrekken zonder Mol naar school. 

Weekendje chaos

Na alle drukke dagen besloten een rustig weekendje met het gezin thuis door te brengen. Pien en Lot hebben energie voor tien en halen alleen maar gekkigheid uit. En mijn keurig opgeruimde huis is verdwenen, alsof er een tornado door geraasd is. Hieronder een resumé van de avonturen van de dolle tweeling.

Uiteraard glijden ze ondanks onze strenge waarschuwingen voor de 36^e keer met matrassen de trap af. Wordt er een hut gebouw van alle kussens die ze kunnen vinden. Ligt de inhoud van hun kledingkast door de kamer, na zoveelste verkleedpartij. Liggen er verspreid door het huis een tiental blote barbies. Hetzelfde geldt voor de Barbie-kleedjes en de barbie hairextensions niet te vergeten. Natuurlijk willen ze nog even knikkeren en de gehele begane grond is alleen met gevaar voor eigen leven te betreden.

Lot denkt slim te zijn en schrijft met grote letters de naam van Pien op een stoelkussen. En het is ook weer Lotje die haar ietwat ruim opgezette lippenstift afveegt aan mijn Hermès shawl.

Ok, we gaan naar de speeltuin in het bos, even dat tuig luchten. Zo op het oog lijkt het alsof we de hond trakteren op een boswandeling, maar feitelijk laten we de kinderen uit om ze af te matten. Na een uurtje rennen gaan we naar de speeltuin. Manlief en ik nemen een drankje op het buitenterras en de meisjes hebben binnen no-time vrienden voor het leven gevonden en zijn zoet aan het spelen. We bestellen nog wat bitterballen en calamaris voor de girls. Pien komt even snacken en wil dat lekkers graag delen met vriendinnen. Tuurlijk mag dat, want we zeggen niet voor niets dagelijks: “Samen spelen, samen delen…”Enfin, even later komt Pien terug met een stel zanderige visjes en de mededeling: “Mijn vriendinnen houden niet van inktvis.” Nouja, leuk geprobeerd en wij beperken ons tot de bitterballen.

We zijn nog niet thuis en ze vragen: “Wat gaan we nu doen?” Wat dacht je er van om even zelf te gaan spelen? Nog geen vijf minuten later komen ze enthousiast vertellen dat ons bed is veranderd in speeltuin. “Nee echt mam, je moet het zien!!!” Wat nu weer. We treffen een omgekeerde wasmand op ons bed, met daaromheen het wasgoed. Er zijn extra matrassen bijgehaald, die fungeren als glijbaan. What a mess!

Ter verheuging van de feestvreugde liggen er verspreid in de keuken zo’n 25 schilderwerkjes te drogen. Werkelijk geen plek in het huis is nog toonbaar. Inmiddels is het zondagavond. Manlief et moi puffen samen even uit met een kopje koffie. Je denkt dat je alles wel hebt gehad en dan stappen er twee poedelnaakte vrouwtjes binnen. Ze draaien zich om en beiden hebben ze WC-papier tussen hun billen geklemd. Giechelend vertellen ze dat ze een staart hebben. Natuurlijk zien we daar ook wel de humor van in en kunnen niet anders dan lachen. Beetje jammer dat ze een verse WC-rol hebben gebruikt en er een paar honderd meter WC-papier kriskras door het huis zwerft…  En ons hondje Lief denkt dat hij een papierversnipperaar is. Het lijkt wel kerstmis. Maar I was not dreaming of a white christmas. Nee ik kan alleen maar dromen over maandagochtend 8:30 uur.  

Fruitshake is VREET-shake

De meisjes komen zoals altijd uitgehongerd uit school. Vandaag hebben ze zin in een fruitshake. Voordat de blender uit de kast is zitten er al twee vrouwtjes op het aanrecht klaar om te ‘helpen’. We beginnen met bananen, die kunnen ze zelf pellen en breken. Er verdwijnen twee bananen in de monden van de meisjes en er wordt een minuscuul stukje in de blender gegooid. Dat schiet lekker op. Dan is de ananas aan de beurt. Ook hiervan wordt de helft opgegeten en de rest mag in de blender. Vervolgens herhaalt zich dit nog met de mandarijnen, kiwi’s, appels en peren. 

En dan het hoogtepunt: omstebeurt op het knopje drukken van de blender.  Even voorproeven en jawel hoor het is gelukt om voor iedereen een glaasje fruitshake eruit te persen…. Niet slecht voor een half uur pellen, schillen en hakken. En dan klok, klok, klok… weg is de shake. Vanaf vandaag heb ik besloten de fruitshake om te dopen naar vreet-shake. 

Fiets diva's

Het is weer zover... Een slome zondag zit er niet in. De meisjes hebben teveel energie en die moet eruit. Papa komt met het fantastische idee even te gaan fietsen. Voor de diva's het startsein om de perfecte fietsoutfit te selecteren. Even later verschijnen ze in een schitterende roze prinsessenjurken, die zelfs koningin Maxima doen verbleken. Natuurlijk vertel ik dat de prinsessen er oogverblindend uit zien, maar voel me wel een spelbreker als ik duidelijk maak dat dit niet de meest praktische fiets outfit is. Het duo vertrekt naar boven en na een half uur ga ik maar eens een kijkje nemen. Ik word enthousiast begroet: "Kijk eens mama, dit is toch echt de perfecte fietsjurk!!! Zo worden we zeker fietskampioen!!" Enigszins afgeleid door de volledige inhoud van de kast die weer op de grond ligt, zie ik opeens twee blije gezichtjes boven twee smetteloos witte trouwjurken. Pap's voetbaltrofee al in de aanslag. En denk: 'ach waarom zal ik nu weer de pret verstoren...ga maar snel fietsen, dan heb ik mooi even tijd om de naar de vloer te zoeken die onder die berg kleding ligt....'

One-minute-twins

Weer iets nieuws. Pien wil heel graag een echte tweeling zijn. Op zich geen probleem zou je denken, ze heeft immers een tweelingzusje. Maar dat zusje voelt er helemaal niets voor om precies dezelfde kleding aan te trekken. En dat is nu net Piens diep gekoesterde wens.

Eerlijk gezegd gebruiken we thuis zelden het woord tweeling. Ik weet nog dat ze op een dag uit school kwamen met de vraag: “Mam, zijn wij een tweeling? Dat zeggen de kindjes op school…”
We beschouwen de meisjes als zusjes, die toevallig op dezelfde dag geboren zijn. Op hun bruine ogen na lijken ze zowel fysiek als karakteristiek voor geen meter op elkaar. Ze hebben eigenlijk nooit dezelfde nooit dezelfde kleding aan. Natuurlijk hebben we op gezette tijden wel heel braaf de cadeau gekregen tweelingsetjes aangedaan. Maar waar Piens tweelingdrang nu vandaan komt…?

Enfin, we logeren bij oma in Den Haag en Pien vraagt Lot bijna smekend om hetzelfde kleedje aan te trekken. Om van het gezeik af te zijn belooft Lot aan Pien dat ze vandaag hetzelfde kleedje zal aantrekken. Ik graaf als een gek door de logeertas en vind wonderwel dezelfde kleding. Maar dan maakt Lot terugtrekkende bewegingen. Jammer voor Lot, want beloofd is beloofd… 

Met frisse tegenzin trekt Lot haar outfit aan. Ik pak snel de camera, zodat Pien nog wat kan nagenieten. Aan Lots gezicht te zien gaat ze dit niet lang volhouden…. Als een ware paparazzi schiet ik snel zo’n 25 foto’s, in de hoop dat Lot een droge tong krijgt en dat ding even binnenboord houdt. En yes, het is gelukt Pien! We bekijken samen het resultaat en ondertussen loopt Lot al weer vrolijk rond in haar favoriete outfit: hemd en onderbroek.  Ook al duurde het maar een minuutje, Pien is happy. En gelukkig hebben we de foto’s nog….

Speeldate is speeddate

Waarom doe ik het toch steeds weer? Opruimen voordat een vriendinnetje komt spelen…
En dit keer ga ik nog een stapje verder. Gezien de regen is een buitenprogramma kansloos. Daarom knutsel ik van een kartonnen doos een poppenkastje, zodat de meisjes deze kunnen pimpen als ze thuis komen. In gedachte zie ik de meisjes lekker freubelen aan de keukentafel. Bovendien heeft Pien de afgelopen tijd zo’n beetje de hele school uitgenodigd voor een poppenkastvoorstelling. Ik ben zelfs al door verschillende moeders aangesproken over hoe het nu zit met die voorstelling. Ben het een beetje zat uit te leggen dat we (nog) geen poppenkast hebben laat staan een voorstelling….

Ik haal drie blije meisjes uit school. Eenmaal thuis werkt het uitgehongerde trio in no-time een complete ananas en twee mango’s weg. De poppenkast wordt volledig genegeerd, want ze gaan als een razende tornado door het huis. Elk bed wordt gebruikt als spring –en verstop plek. Vervolgens worden alle kasten leeg gehaald op zoek naar dé perfecte outfit. En dan is het tijd om vriendin Cala naar huis te brengen. Dus even later ren ik als een bezetene achter drie roze prinsessen aan, want onze vriendin wil blijven logeren en is geenszins van plan naar huis te gaan. Ik kan nog net voorkomen dat het drietal met een matras de trap afglijdt.

Ik parkeer de auto een meter voor de voordeur, waar de mama al in de deuropening staat. Het idee is om onze speeldate snel af te geven. Helaas niet gelukt. Ik stap uit en voordat het achterportier open is, springen de dames al via de voorbank naar buiten en rennen gillend het huis van hun vriendin in, de trap op en foetsie. We horen op een hoop kabaal en vooral veel gelach, dus de moeders besluiten wijselijk even bij te kletsen in de keuken. Na een kwartiertje begint wederom een sessie ‘koters vangen’. En weer een kwartiertje later zitten we na te hijgen in de auto.

De meisjes zijn naar eigen zeggen uitgehongerd. Het lukt me binnen tien minuten het eten op tafel te zetten. Maar dan hebben de dames echt geen tijd, want ze staan met hun roze prinsessenkleedje in de regen te zoeken naar blaadjes voor een of ander knutselproject. Ik laat even weten dat hun bestelling voor vissticks met spaghetti gereed is. En zo komen er vrij snel twee modderige vrouwtjes binnen. Binnen tien minuten wordt dit feestmaal weggewerkt. En terwijl ik sta af te ruimen, komt Lot met een lege rol tape aangelopen. “Mam, heb je nog meer plakband?” En jawel hoor de poppenkast is gepimpt met tien meter tape….

Happy end!

Snel stijgende ambities

Piens ambities liegen er niet om. 'Wat wil je later worden?',  is een terugkerend thema. De laatste tijd zit Pien vooral op het spoor van circusartiest, magische fee met vleugels, paardrijdster en ballerina. Maar vanavond stapte ze uit bad met de stellige mededeling: “Ik wil graag baas worden van de hele wereld!” Ik hoop dat de wereld klaar is voor President Pien…

En Lot? Lot blijft lekker nuchter en wordt vrijwel zeker tandenfee…. 

Trendsetter

Een bezoekje aan het Pirateneiland in Antwerpen is altijd een succes. Er zit zoveel energie in die meisjes, dus kunnen ze zich even uitleven. We wisten natuurlijk al dat Pien geboren is voor het podium. Maar als later de foto's terug kijkt lijkt Pien toch nog meer sterallures te bezitten dan we al dachten... Onbedoeld een perfecte Miley Cyrus imitatie. Very hip!

Maar dan zie ik die stoere boots in combinatie met bikini bij Miley en denk 'dat heb ik eerder gezien...' En jawel Pien heeft de trend weer gezet. In de zomer van 2012 om precies te zijn: http://twinsoap.blogspot.be/2012/09/mooie-borstjes.html

Hieronder het bewijs....