In de auto op weg naar de fysio
help ik de meisjes herinneren dat morgen de eerste hockeytraining begint. Lot
maakt zich zorgen, omdat ze nog nooit gehockeyd heeft en niet weet hoe het
moet. Pien daarentegen is er van overtuigd dat ze het heel goed kan. “Ja mam,
ik heb namelijk gezien hoe dat bij Dora ging. Dan sla met een stok tegen de bal
en dan moet ie over het net heen en dan heb je een honkrun.” Ik probeer uit te
leggen dat ze waarschijnlijk honkbal bedoelt, maar ik kan net zo goed tegen
mijn ruitenwissers praten. Ook Lot is zichtbaar opgelucht dat ze weet welke
sport ze gaat beoefenen en praat het honderd uit over hoe hoog ze die bal wel
niet gaat slaan. En ook Pien ziet het helemaal zitten. Ik vrees het ergste en
kan niet laten te vertellen hoe hard die HOCKEYbal is en dat die bal vooral
dichtbij de grond moet blijven, maar dan zijn we op plaats van bestemming. ’s Avonds
in bed maakt Lot zich vooral zorgen over of haar hockey-outfit wel in orde
is. En als ik Pien goedenacht wens vertelt ze hoeveel zin ze heeft in ‘honkrun’.
Prettige wedstrijd trainer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten