dinsdag 15 maart 2011

Papa's verjaardag


Het heeft even geduurd voordat manlief zijn cadeaus eindelijk kon bewonderen. Twee gloednieuwe onderbroeken! Pien was er namelijk heilig van overtuigd dat er een taartje in het pakje zat. En dat moest mee naar school. Dat hebben we weten te voorkomen. Dus na de lunch was er dan eindelijk de grote modeshow. Aangezien de kids hyper waren, omdat alle opa’s en oma’s kwamen, zat een middagdutje er niet in. Dus je begrijpt de onderbroeken gingen op de koppies van de meiden. “mooie muts heeft papa gekregen.” Diner in restaurant met speeltuin was een  groot succes. Eerst op het terras en de meisjes met wisselende teams van opa’s en oma’s in de speeltuin. Iedereen moest zien hoe leuk de speeltuin is, dus sprongen de dames op de trampoline en zongen bijv. “Opa G., opa G.!” Helder signaal, tijd voor een wissel. Daarna gezellig binnen aan een grote tafel. Meisjes hebben bij iedereen op schoot gezeten om alle gerechten te proeven. Om vervolgens op hun eigen stoeltje nog een volledig kindermenu weg te hakken. Lot had vis gegeten, maar dat was blijkbaar niet genoeg. Want ze stond opeens te lekkerbekken bij het aquarium en zei: “Mmm, lekker visje….”
Bij thuiskomst nog even met mijn ouders een K3 disco gehad en toen zijn ze knock-out gegaan.

Vandaag een dagje geen school, omdat mijn ouders bleven slapen. Dat was een leuke afterparty. Mijn ma dacht even rustig te gaan douchen. No way. Pien en Lot waren no-time uit de kleren en hebben oma subtiel de douche uitgedrukt. Na het middag slaapje waren de meiden nog steeds moe van alles en een tikkie prikkelbaar. Er was ruzie over wie er op de fiets mocht. We dachten, vecht het maar lekker zelf uit en bekeken op gepaste afstand het tafereel. We horen een gil, een bonk en wat gehuil. Even later komt Pien aangefietst met de mededeling: “Daar ligt een zusje op de grond.” En fiets vrolijk door… Misschien een gevalletje daar had je bij moeten zijn, maar wij moesten er erg om lachen. 
En als je denkt Pien zit op de fiets, die vermaakt zichzelf wel even…nee dus. Dan wordt je opgehaald en vraagt ze: “Pieneniem moedigen (= aanmoedigen) op de tribune?!” Dat betekent dat we met de hele familie op de bank moeten gaan zitten en hard moeten klappen, juichen en roepen hoe goed Pien aan het fietsen is. En met een smile, alsof ze tour de france gaat winnen, komt Pien dan trots wel 36 keer voorbij scheuren. Hetzelfde doen we natuurlijk ook bij Lot, beetje jammer dat ze nog niet kan fietsen. Of liever gezegd te lui is. Die komt dan loopfietsend in slowmotion langs de bank gestrompeld, waar uiteraard een langdurig applaus en gejoel op haar wacht. Ook Lot heeft de glimlach van een wereldkampioen en gaat dan nog rustig even stilstaan om op haar gemakje te genieten van alle aandacht en zegt: “Lotje kan goed fietsen he?!” Ja Lot je bent fantastisch. Vervolgens komt ons Pien even helpen duwen en kunnen we Lot met fiets en al uit de gordijnen halen. Want ohja sturen, dat is nog best lastig. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten