Tijdens het eten lopen de meisjes met hun bordje richting de vissenkom en ik moet de dames ervan overtuigen dat vissen dus echt NIET van taco's houden. "Ja maar mam, het is zo lekker?!" Dit wordt een lange week en ik besluit voor de grap een beroep te doen op de expertise van vriendin E. "Hoe houden we die beesten een week in leven...?!" Haar reactie is geweldig:
"O, o, o dametjes.. Wat hebben jullie je nu weer op de hals gehaald? Dit wordt 5x per nacht eruit om hun billetjes af te vegen.. Vissen zijn enorme gezelschapsdieren. Als er geen 22 van de 24 uur tegen ze aan gekletst wordt loopt het vaak heel verdrietig af. Laat anders 's nachts de radio aan! Rust, reinheid en regelmaat is hier geboden. Heel veel sterkte dames. God zij met jullie. xxx"
Desondanks zijn de meisjes helemaal in de gloria met onze logees. Pien maakt direct een voederschema en Lot zit naast de bak en voert goede gesprekken met haar nieuwe vriendjes. Het liefst willen ze het aquarium mee naar de slaapkamer nemen. Maar ik neem geen enkel risico.... Onze buren zijn hier net komen wonen en gaan voorlopig niet verhuizen, dus ik moet ze in leven houden, wat er ook gebeurt.
En dan is de week voorbij en pling de buuf wil de visjes graag komen ophalen. Ik sta net met Lot in de startblokken voor een bezoek aan de orthodontist en daarna nog de hockeytraining. Dus ik vraag vriendelijk of ze nog een nachtje zonder kunnen en verplaats de overdracht naar morgen.
De volgende ochtend kom ik als eerste in de keuken en zie een vis op de bodem naar adem ligt te happen. OMG!!! De meisjes komen beneden en ik hoop dat ze niets merken. Kansloos, en de commentaren zijn niet van de lucht: "Ojee mam, die gaat dus dood. Nee echt, hij gaat het niet redden..." Ik probeer nog in te brengen dat Vlekje misschien een beetje moe is, maar de meisjes trappen er niet in... "Ja mam, denk toch dat we ons buurmeisje moeten vertellen dat haar vis naar Afrika is verhuisd, of Australië..."
Ik probeer te redden wat er te redden valt en zet onze halfdode logee in een aparte kom. Stuur een noodkreet naar vriendin E. Maar negeer haar advies om mond-op-mond-beademing te doen en ga naarstig op zoek naar een look-a-like. Shit dierenwinkel gesloten. Er zit niets anders op om de buuf geestelijk voor te bereiden ... Ik stel zorgvuldig een berichtje op met daarin de trieste mededeling dat de vis nog wel leeft, maar de vraag is hoe voor lang... mea culpa! Vlak voor de buuf arriveert giet ik de goudvis terug bij zijn vriendje in de kom. Oeps, hij maakt nog even een dubbele salto en zakt langzaam naar de bodem. Ik fluister hem toe 'hou vol tot ze er zijn...' En voordat ik nog tekst en uitleg kan geven over deze onfortuinlijke situatie steekt buuf ferm van wal: "Nou, mocht ie het niet redden, dan komt er geen nieuwe. Heb het helemaal gehad met die vissen!!" Ok, problem solved. Tijd voor een cava'tje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten