Kliederboel

Een prachtige zonnige dag. We beginnen de ochtend lekker rustig. Nouja rustig. Ik kom op de logeerkamer waar alle was keurig opgevouwen klaar ligt voor onze volgende boottrip. Not anymore. Alle kleding ligt op een grote berg, de deels ingepakte tassen staan er leeg en verlaten bij en het is een grote chaos. Wat is hier gebeurd?! Lot: “Niets aan de hand mam, we hebben een nestje gemaakt.” Een nestje? Pien: “Ja, een nestje voor ons knuffel konijntje…” My god, dat nest is zo groot, daar past een hele kolonie Vlaamse reuzen in… De dames zeggen in koor: “Sorry mama.” En staan te popelen om te helpen opruimen. Daar zit ik echt even niet op te wachten en zet de TV aan. Pien blijft achter om te helpen opvouwen. Het komt er op neer dat mijn netjes opgevouwen T-shirts nog eens fijntjes worden opgerold door Pien. Mooi schat, wat dacht je ervan als jij de handdoeken opvouwt? Even later heb ik zes konijnennestjes. Prachtig meisje, misschien dat je ze ook even in het badmeubel wil leggen? Daar is ze wel even zoet mee.

Na deze chaotische start vindt Lotje het tijd om schilderen. Mooi, dat doen we in de tuin om de schade te beperken. Keep on dreaming mum. De dames zijn geïnstalleerd, een tafeltje, kwastjes en de verf paraat. Ik loop even snel naar binnen om nog wat extra papier te pakken. Kom twee tellen later terug en Pien is veranderd in een groen monster. Van top tot teen onder de verf. Werkelijk een wereld record snel schilderen. Ook haar rug is groen, dus waarschijnlijk heeft Lot een handje geholpen. Ik weet niet wat ik zie en zeg: Weet je waar je op lijkt? Waarop Pien droog antwoordt: “Op een draak!” Alsof ze gedachten kan lezen…  Ok dan, de tuinsproeier gaat aan. Washandje, zeep en boenen maar. Nog een helse klus om die zogenaamd kindvriendelijke verf eraf te poetsen.

En dan is het eindelijk zover…al weken over gezeurd, maar nu is het tijd voor een plons in het Barbiebadje. Eerst mag mams even opblazen onder aanmoediging van de meisjes. “Is ie al klaar? Kunnen we er al in? Ik wil nu zwemmen..!!!” Net voordat ik gereanimeerd moet worden is dat bad vol met lucht. Met de laatste energie nog wat emmertjes warm water erbij en de tuinsproeier doet de rest. Water tot het randje want Lotje wil ‘onderduiken’. Na de eerste plons is Lot zwaar teleurgesteld dat ze niet volledig onder water kan zwemmen in ons minibadje. Hee luister eens jongedame we zijn niet op de Kagerplassen, bovendien heb ik me net in het zweet gewerkt om dat bad te installeren, dus een beetje dankbaarheid of op zijn minst vrolijkheid is wel gewenst. Wat dacht je van een flinke aanloop en een bommetje? Daarmee zijn de meisjes even zoet en de rust is wedergekeerd.

En deze feestdag is nog niet voorbij, want we eten spaghetti met rode saus, uiteraard op verzoek van de dames. Zelfs oma moet nog even gebeld worden om dit goede nieuws te vertellen. Zo gezegd zo gedaan. Pien belt met oma M en zegt: “Oma, we eten vanavond spaghetti!” Geen idee of oma nog de kans heeft gehad om wat te zeggen, want ik hoor “doei!” en een piep. Shit, oma weggedrukt. Gelukkig checkt Lot nog even de telefoon en zegt: “Oh, oma is er nog hoor Pien.” Fijn, klets maar even met oma, dan kan ik rustig koken.
Nog voordat ik goed en wel aan tafel zit heeft Pien haar eerste bord al leeg. “Ik heb gewind!!, gilt ze trots. Dat laat Lot niet op zich zitten en zet de vaart erin. Beiden nog een tweede bord leeg. Ongelofelijk wat die twee weg bunkeren.