Slapend poepje

Zodra ik de keuken in stap om te gaan koken is het gedaan met de rust. Zo had Pien zin in ijsje en deed de vriezer op. Na de derde keer ingrijpen en het nodige stemverhef, liep madame zwaar beledigd weg. Lotje die aan de keukenbar zat, in opperste concentratie een brief te schrijven aan oma, keek op en zei: “Maham, doe niet zo chagrijnig, dat is mijn lieve zusje Pien.” Huh?! Ik dacht, je bedoelt dat zusje dat jij 5 minuten geleden met bruut geweld van de driewieler hebt  afgeflikkerd, omdat jij wilde fietsen? Maar ik zei: dat zuslief niet zo moest piepen. Tijdens het eten kwam er weer zo’n opmerking van Lot voorbij. Vanuit het niets tegen haar papa: “En als je je bord niet leeg eet, dan gooi ik je uit het raam!” OK, weer wat nieuws geleerd op school?!

Tussen naar bed gaan en slapen zit een wereld van verschil. Na de standaardprocedure volgt het hoogtepunt, wat ze doet vechten om als eerste naar bed te mogen, het ritje op de slee. Klinkt spannend, maar komt er op neer dat ze op een babydekbedje gaan zitten en door papa over de vloer van de gang gesleept worden naar hun slaapkamer achtervolgd door onze (slee)hond. Na deze procedure, de nodige knuffels en uitstelgedrag in de trend van ‘ik moet je nog iets vertellen mam’, staan de dames binnen no-time voor ons neus met de mededeling dat ze moeten poepen of plassen. Aangezien Pien eerder al een enorme drol had gedraaid, kon ik het nauwelijks geloven, maargoed… Na een half uur stuiteren op de toiletpot zegt Pien: “Maham, ik denk dat mijn poepje nog een slaapje doet in mijn billen.” Mooi, ga jij dan maar ook lekker slapen. Volgende patiënt.  Lot op de pot. Ik glip even weg, want Pien is weer aan de wandel. Zit Lot daar op de wc en dipt ondertussen met een tandenborstel in een bekertje water. Hee maar jij kan toch helemaal niet bij de kraan? Lot: “Nee, maar ik heb even wat water uit het toiletje gepakt.” WAT?! Ok, Lot even chemisch gereinigd en in bed gelegd onder het motto: Ik denk dat je poepje nog een slaapje doet in je billen (bedankt  Pien!).