(s)Giftige appel

Pien vraagt met een lolly in haar hand of het geen tijd is voor een fruitje. Dat is bij ons thuis de deal… af en toe een snoepje prima, maar daar staat een fruitje tegenover. Nu krijgt Pien voldoende gezondheid binnen, want ze vertrekt dagelijks naar school met een pond druiven of een kilo wortelen in haar boekentas. Er is overigens nog steeds geen boek in die tas gegaan, maar goed zo noemen we dat hier. Ze mogen op school voor het 10-uurtje kiezen tussen koek of fruit. Uiteraard kiest ons bourgondische Lot voor een koekje. Lot kan trouwens ’s avonds in bed al fantaseren over het snoepje wat in haar brooddoos mag. Enfin, vandaag had Pien zin in een appel met schil en de pitjes erin. Na een grondige inspectie laat Pien weten: “Mam, ik denk dat deze appel sgiftig is.” Oh je bedoelt giftig? “Nee sgiftig.” Nou, ik denk het niet hoor, want ik heb em net gewassen. Pien neemt voorzichtig een hap. ‘Mmm, weet je zeker dat ie niet sgiftig is?” Nee hoor schat eet maar lekker. Lot heeft ook wel zin in een appel, maar dan graag geschild en met een gat erin. Naarstig ga ik op zoek naar de appelboor, want manlief heeft de vaatmachine uitgeruimd. Snel komen de dames ‘to the rescue’: “We helpen even zoeken mam”. Fijn, alle lades en kasten worden opgerukt, inclusief vriezer en ijskast. Thank god, gevonden. Snel de hond uit de openstaande vaatmachine en hup een appeltje voor Lot. Vrolijk zing ik een liedje en de meiden zingen lekker mee. Krijgen acuut een romantische bui, kijken elkaar aan, laten hun appels vallen en lopen hand in hand zingend weg: “We gaan trouwen, we gaan trouwen….!”