Boterhammen verstopt?!

Het was weer een woelig nachtje. Ons Pien was aan het dromen en huilen zonder echt wakker te worden. Zijn we toch van middernacht tot een uur of 3 mee zoet geweest. Na enige tijd kwam ik erachter dat ze pijn in haar beentje had, een zetpilletje gegeven en toen ben ik even bij Pien in bed gekropen. Een uur later werd ik wakker en was zelf ook wel toe aan een zetpilletje. Aangezien het grootste deel van Piens bed wordt ingenomen door zo’n 80 knuffels had ik een uur op houten bedrand gelegen, oef. Om een uur of zeven stonden de meisjes bovenaan de trap, klaar voor een nieuwe dag. Pien vertelde dat ze nog wel wat beenpijn had. Lotje gaf Pien en handje en zei: “Kom maar schatje, kom maar lief zusje…” en ondersteunde Pien bij het afdalen van de trap. Nou, die beenpijn was snel over, want binnen 5 minuten waren alle kussens van de blauwe bank, om zo een zwembad te creëren waar de dames poedelnaakt zogenaamd even een duik in namen. Mijn commentaar: “Pien en Lotje het sneeuwt buiten, dit is geen weer om in je nakie rond te rennen,” werd beantwoord met: “Maham, wij zijn Lama en girafke. Ok, ik ga douchen, zoek het maar uit. 

Eenmaal in de auto hadden ze door dat het gesneeuwd had. Lotje mijmerde hoopvol: “Mam, zou het misschien kerstmis zijn…?” En Pien was vooral bezorgd of er op school ook wel sneeuw zou liggen. Zeker en vast.

Als we de kids uit school halen roept Pien meteen: “We hebben onze boterhammen niet opgegeten!” De juf vult aan dat de meisjes hun boterhammekes verstopt hadden, omdat ze liever thuis wilden lunchen.  Ik begin meteen een kruisverhoor, want dit is wel een raar verhaal. Mijn schatjes, die kwaad worden als het woensdag is, omdat ze dan maar een halve dag naar school mogen en zelfs geen genoegen nemen met mijn uitleg: school dicht, licht uit, hek dicht, juf moe, etc. Deze schatjes willen nu thuis lunchen en zijn zwaar upset dat ik niet om 12 uur klaar stond om ze op te halen. What’s up? Ze hadden liever thuis in hun nakie rond gerend. Tsja dat zit er bij min 5 graden en sneeuw op een openluchtschool nu eenmaal niet in. En waar waren de broodtrommels verstopt? Gewoon in de boekentas. Had de juf dat ook niet kunnen verzinnen? Nu zit ik met twee uitgehongerde kids, maar de oplossing is nabij: Tostitime!

Slapend poepje

Zodra ik de keuken in stap om te gaan koken is het gedaan met de rust. Zo had Pien zin in ijsje en deed de vriezer op. Na de derde keer ingrijpen en het nodige stemverhef, liep madame zwaar beledigd weg. Lotje die aan de keukenbar zat, in opperste concentratie een brief te schrijven aan oma, keek op en zei: “Maham, doe niet zo chagrijnig, dat is mijn lieve zusje Pien.” Huh?! Ik dacht, je bedoelt dat zusje dat jij 5 minuten geleden met bruut geweld van de driewieler hebt  afgeflikkerd, omdat jij wilde fietsen? Maar ik zei: dat zuslief niet zo moest piepen. Tijdens het eten kwam er weer zo’n opmerking van Lot voorbij. Vanuit het niets tegen haar papa: “En als je je bord niet leeg eet, dan gooi ik je uit het raam!” OK, weer wat nieuws geleerd op school?!

Tussen naar bed gaan en slapen zit een wereld van verschil. Na de standaardprocedure volgt het hoogtepunt, wat ze doet vechten om als eerste naar bed te mogen, het ritje op de slee. Klinkt spannend, maar komt er op neer dat ze op een babydekbedje gaan zitten en door papa over de vloer van de gang gesleept worden naar hun slaapkamer achtervolgd door onze (slee)hond. Na deze procedure, de nodige knuffels en uitstelgedrag in de trend van ‘ik moet je nog iets vertellen mam’, staan de dames binnen no-time voor ons neus met de mededeling dat ze moeten poepen of plassen. Aangezien Pien eerder al een enorme drol had gedraaid, kon ik het nauwelijks geloven, maargoed… Na een half uur stuiteren op de toiletpot zegt Pien: “Maham, ik denk dat mijn poepje nog een slaapje doet in mijn billen.” Mooi, ga jij dan maar ook lekker slapen. Volgende patiënt.  Lot op de pot. Ik glip even weg, want Pien is weer aan de wandel. Zit Lot daar op de wc en dipt ondertussen met een tandenborstel in een bekertje water. Hee maar jij kan toch helemaal niet bij de kraan? Lot: “Nee, maar ik heb even wat water uit het toiletje gepakt.” WAT?! Ok, Lot even chemisch gereinigd en in bed gelegd onder het motto: Ik denk dat je poepje nog een slaapje doet in je billen (bedankt  Pien!). 

(s)Giftige appel

Pien vraagt met een lolly in haar hand of het geen tijd is voor een fruitje. Dat is bij ons thuis de deal… af en toe een snoepje prima, maar daar staat een fruitje tegenover. Nu krijgt Pien voldoende gezondheid binnen, want ze vertrekt dagelijks naar school met een pond druiven of een kilo wortelen in haar boekentas. Er is overigens nog steeds geen boek in die tas gegaan, maar goed zo noemen we dat hier. Ze mogen op school voor het 10-uurtje kiezen tussen koek of fruit. Uiteraard kiest ons bourgondische Lot voor een koekje. Lot kan trouwens ’s avonds in bed al fantaseren over het snoepje wat in haar brooddoos mag. Enfin, vandaag had Pien zin in een appel met schil en de pitjes erin. Na een grondige inspectie laat Pien weten: “Mam, ik denk dat deze appel sgiftig is.” Oh je bedoelt giftig? “Nee sgiftig.” Nou, ik denk het niet hoor, want ik heb em net gewassen. Pien neemt voorzichtig een hap. ‘Mmm, weet je zeker dat ie niet sgiftig is?” Nee hoor schat eet maar lekker. Lot heeft ook wel zin in een appel, maar dan graag geschild en met een gat erin. Naarstig ga ik op zoek naar de appelboor, want manlief heeft de vaatmachine uitgeruimd. Snel komen de dames ‘to the rescue’: “We helpen even zoeken mam”. Fijn, alle lades en kasten worden opgerukt, inclusief vriezer en ijskast. Thank god, gevonden. Snel de hond uit de openstaande vaatmachine en hup een appeltje voor Lot. Vrolijk zing ik een liedje en de meiden zingen lekker mee. Krijgen acuut een romantische bui, kijken elkaar aan, laten hun appels vallen en lopen hand in hand zingend weg: “We gaan trouwen, we gaan trouwen….!” 

Kotsmarathon

Kleine radiostilte, want Lot is dinsdagnacht begonnen met een kotsmarathon… van 1:30 tot 5 uur mee in de weer geweest. Na 2x bed verschonen en een midnight shower, maar bij ons in bed genomen om de schade te beperken… sinds vandaag kotsvrij, gegeten en babbels…het gaat alweer beter. En dat is maar goed ook want nachten met minder dan 3 uur slaap hebben niet het gewenste effect op mijn toch al rijpere huid. Bovendien staat er een logeerpartij bij opa S. en oma J. op het program, oftewel een ‘bijslaapzaterdag’, dus ze gaan hoe dan ook de deur uit.  Klinkt misschien onaardig voor iemand die 7 jaar heeft lopen klooien om kinderen te krijgen, maar toen was ik nog in de veronderstelling dat peuters ruim voor 22 uur zouden slapen en niet voor 6 uur zouden ontwaken. Maar ondanks onze 24/7 business, zijn het wel schatjes hoor. Hebben ze stiekem uit papa’s nachtkastje M&M’s gepakt, komen die brave tutjes dat eerst bij ons melden voordat ze het wegsnacken…  

Als ik weer wat geslapen heb herinner ik me vast weer wat leuke anekdotes en gekke verhalen… 

Kerstvakantie

Hier was het even erg rustig, de dames zijn net thuis van een logeerpartijtje bij mijn ouders. Hadden we al eerder deze week willen doen, maar onze auto heeft de barre tocht naar Twente, waar we oud&nieuw vierden, niet overleefd. In zoverre, we zijn veilig thuisgekomen en nu staat de wagen te wachten tot ie volgende week weer in de revisie mag. Zwaar klote, maar ik heb de auto van mijn pa meegenomen, dus we zijn weer mobiel. Joehoe!!

Verder een vrij rustige kerstvakantie achter de rug, met als hoogtepunt ons tripje naar vrienden in het lekker centraal gelegen Haaksbergen. Ze hebben twee zoontjes van 6 en 9 jaar, maar dat ging prima met onze meisjes. Ze voelden zich meteen thuis. Ja waar niet. Alleen die jongens houden natuurlijk van vuurwerk. En de girls hebben ze een paar keer gevraagd of ze nu niet eens klaar waren met al die plofjes… De mama van de jongens  vond het ook wel gezellig om wat girlpower in huis te hebben tussen haar mannenbestaan. Meisjes voelen dat feilloos aan en maken daar natuurlijk slinks gebruik van. Dus na het diner:  “Tante K. heb jij een bad? Ja. “Oh mogen we je bad even zien?” Tuurlijk. “Dat is wel een erg mooi bad zeg!” Dankje. “Mogen we even in jouw badje spelen?” En jahoor daar zaten die twee lekker te bubbelen op oudejaarsavond... 

Verder zijn we lekker door de vakantie heen geknutseld, geschilderd, geknipt en geplakt. En gerolschaatst natuurlijk, want die hadden we onder de kerstboom gelegd. Pientje Ritsma gaat als een speer, Lot ook een versnelling lager en het liefst aan de hand…  

Maar met name hun eigen fantasie rollenspellen waren favoriet. Pien pakt zogenaamd iets uit haar hand en legt het voorzichtig op mijn hand en zegt: “Mam, wil jij even letten op mijn kleine vriendje de ossenpikker…” Inmiddels kijk ik nergens meer van op en antwoordt: “Tuurlijk schat, wil ie ook nog iets eten? “Neehoor, ik heb net voor hem gekookt…” Even later is Lotje in de rol van ossenpikker en vraagt of ik dan mama-ossenpikker ben. Tuurlijk schat. Pien upset, want die is in haar rol van Kerstman (ja nog steeds!) en vindt dat ik mama Kerstman moet zijn. Gelukkig zijn ze even later beiden een poesje en ben ik mama-poes. Problem solved. Maargoed tussendoor hebben ze nog even met oma gesproken aan de telefoon. “Ja, oma, ik ben vriendje ossenpikker…” Huh?! Ja mam, wacht maar tot ze komen logeren, dan wordt alles duidelijk… en inderdaad met het oog op hun bezoek aan de kinderboerderij zijn Pien en Lot nu een geit en een schaap. Enfin, ze zijn lekker bezig. Maar ben benieuwd hoe dat straks op school moet. Het eerste probleem diende zich al aan. De eerste uitnodiging voor een kinderpartijtje (Ja het gaat beginnen…), beiden een eigen kaart. Welke kaart is van wie, ik zal het even voorlezen. “Hoi Pien…” Kon de zin niet afmaken, want Pien meteen, “Maar nee dat klopt niet, want ik ben de Kerstman….” Ja, maar dat weet Lisa toch niet tut hola…. Nee mam, ik ben de Kerstman! I rest my case…

Je begrijpt dat we wel even hebben genoten van onze tijdelijke kinderloosheid…

En trouwens nog een leuk nieuwtje: Pien en Lot hebben gezamenlijk besloten dat ze nu echt geen pamper meer nodig hebben voor de nacht. Onder het mom van “Wij zijn al heel groot en hebben echt geen pamper nodig, echnie!” En wonderwel komen ze droog de nacht door.

En tsja sommige dingen veranderen niet, ook niet in 2012… het is nu 22:00 uur en de enige die slaap is de hond. Tijd voor actie.