Toneel trauma

Het ochtendjas mysterie is vandaag opgelost door Lot. Ik vroeg of de juf deze nog droeg vandaag. “Nee hoor,” zei Lot, “Juf had gewoon een lang vest aan”. (En Lot kan het weten, ze heeft de hele ochtend bij de juf op schoot gezeten. De meisjes hadden een toneelvoorstelling, maar Lot was bang  ‘van die grote meneer’.) Gelukkig maar, want we hebben volgende week weer een oudercontactmoment en zou ik zomaar in de verleiding kunnen komen… en voor je het weet ben ik die moeder van die andere planeet.

Ik ga eens even wat doen, want we zijn tot 21.30 bezig geweest met Lot, die natuurlijk niet kon slapen, na deze traumatiserende ochtend. Pien heeft overigens erg veel plezier gehad en zong vanmiddag alle liedjes nog een keer na (tot grote ergernis van Lot). En om het nog even aan te dikken heeft Pien minstens 25 x verteld: “Jaha, Lotje was bang, Lotje moest wenen. Ikke niet hoor.” Fijn Pien. Nu heb ik op internet eens gekeken wat de meisjes voorgeschoteld hebben gekregen, het zag er allemaal even vrolijk uit, maar ik moet wel zeggen dat een van de spelers erg op Arnold Schwarzenneger lijkt. En daar heeft Lot echt problemen mee. Zelfs toen ze hem als baby een keer op tv zag, was het meteen janken. Tsja…

Ochtendjas mysterie

Schuif net met een bakkie het kantoor in na een sessie ‘terug in je bed’.  Ligt eindelijk iedereen tegelijkertijd erin, moet ik ons hondje weer uit Lotjes bed plukken. Lot die bij mijn entree standaard zegt: “Mam, ik moet je iets vertellen… “ En vervolgens een enorm tijdrek zwamverhaal ophangt over haar avonturen in de zandbak. Vervolgens is Pien natuurlijk weer uit bed gekropen, dus weer terug naar haar kamer en je raad het al: “Mama, ik moet je iets vertellen…” Oja? “Ja, ik ga dus in mijn bed blijven, dan ben ik morgen uitgerust, gaan we naar school, ga ik eerst slapen, dan kruip ik bij jou in bed, dan gaan we koekjes eten, schoolpakken aan, etc etc.” Goed idee Pienemien, laten we beginnen met in bed blijven.

Wel interessant was het verhaal over de juf. Volgens Pien draagt zij een groene ochtendjas, zonder strepen. Dat is zo’n gevalletje lastig te verifiëren, ik vermoed dat ze een groen vest met ceintuur aan had vandaag, ik zou het eigenlijk wel willen weten, maar om de goede sfeer te behouden doe ik geen navraag.

Voordat ik oeverloos door doos over alles wat mijn kiddo’s uitkramen… (als ik alles zou opschrijven zou de Trilogie van Stieg Larson er wat dunnetjes bij staan onze boekenkast).

Wat ik eerder vergat te vertellen is dat we een doopdatum hebben, op zondag 6 november zetten we onze volgende stap in de Vlaamse inburgering.  Ben overigens erg benieuwd hoe de pater reageert wanneer onze vrome vrouwtjes met hun felgroene kikkerduikbrillen verschijnen in de kerk. Die liggen al weken standby, want de meiden zijn er heilig van overtuigd dat er in de kerk een zwembad is. En Pien wil dus echt geen water over haar koppie… tsja… we hebben nog wat voorbereidingstijd gelukkig. 

Crew is fit

Na alle roodvonkperikelen is mijn crew weer fit en is het besmettingsgevaar geweken. Dussss kunnen we eindelijk weer de deur uit. Op naar Amsterdam voor een potje voetbal. Het was voor iedereen heerlijk er weer even uit te zien. Ook de terugrit is soepel verlopen, al luid zingend op de sambaballen van Andre van Duijn.

En nog meer goed nieuws: de dames hebben beiden in hun eigen nieuwe (grote) bed geslapen en op hun eigen kamer. Omdat, we met de langzaam herstellende Lot geen kant op konden, hebben we besloten om ze beiden een eigen kamer en groot bed te geven. Wie weet zou dat helpen om onze nachtrust te verbeteren. En, ik kan het bijna niet geloven, werkelijk hot news: Pien heeft doorgeslapen! Het kan ook aan haar 'duikbril slaapmethode' liggen (zie foto). En Lotje is maar 1 keertje wakker geworden. Ze was een beetje de weg kwijt in dat grote bed en ligt veelal overdwars, maar slapen is slapen. Ok, ze gingen pas tegen 21.30 uur slapen, maar toch...

Uiteraard wat foto's gemaakt, want dan weet ik zeker dat ik niet droom.

Ik hou het kort, want ik jump snel even via mijn joggingpak in bed om met manlief romantisch naar de samenvatting van Ajax te kijken.

Roodvonk rules

Even een korte update tussen al het Florence Nightengalen door. Ons Lotje is afgelopen nacht omgetoverd tot een kleine aardbei. Ik dacht dat deze zeldzame ziekte van vroeger tijden was, maar nee hoor, ze heeft Roodvonk. Arme schat. De dokter zal zich nog lang herinneren dat Lot in da house was, want zowel de wachtkamer, de garderobe (op weg naar wc) en de spreekkamer volledig onder gespuugd. Arme ziel. Flinke dosis penicilline en anti-misselijkheids pillen mee. En vanmiddag is er zowaar wat binnen gebleven. We zien weer licht in de tunnel. Nu maar duimen dat ons Pien het bespaard blijft, want het is/was zo besmettelijk als de pest. En het is echt een beroerde bacterie.  

Maar look on the bright sight, door al dat overgeven slapen elke nacht weer in een nieuw fris gewassen bedje. Beetje jammer dat we zo weinig van genieten, want er worden weer nieuwe records gevestigd als het gaat om gebrek aan slaapuren….

Wel grappig, Pien vertelde dat ze tegen de juf had gezegd dat Lotje ziek is. Dus ik vroeg hoe de juf reageerde. Volgens Pien: “Ga thuis maar lekker veel koekjes eten.” Yeah right. 

Daar gaan we weer..

Het is hier een tikkie chaotisch. Lotje is sinds vrijdag ziek, hoge koorts, hoofdpijn, keelpjin, overgeven. En vooral dat laatste… gaat als een Martini: Anytime, Anyplace, Anywhere…. Het is echt een zielepietje, maar wel met hoge aandachtseisen. Ook voor Pien valt het niet mee. Het is ook sneu dat je even moeten wachten op je cornflakes als je zus net de gang onder spuugt. Los daarvan is Pien wel een schatje, wil graag haar zusje verwennen met niet minder dan 20 extra knuffelbeesten. Helaas moet Lot er niets van hebben, ze wil graag wat rust om zich heen en lekker bij mama hangen. En dan vraagt Pien heel zielig: “Is er voor mij ook een plaatsje?” Voordat ik kan zeggen ‘Tuurlijk schatje’ is ons Pienemien al met een plof op mijn buik beland. Oef.

Maar goed we gaan morgen even naar de dokter. En als Pien niet ziek wordt gaat ze lekker naar school, uit de infectiezone;-)

Waar ik nog niet aan toe was gekomen te vertellen. Vorige week zondag was het feest op school. De speelplaats was omgetoverd tot sprookjesbos met ouderwetse spelletjes als koekhappen in de Roodkapjekraam en touwtje trekken enzo. Een Cava’tje voor de papa’s en mama’s. Prima dagje. Vooral toen de juf van een andere kleuterklas ons aansprak en vertelde dat onze meisjes zo vrolijk zijn en altijd lachen. Nu vinden ze school ook echt super en komen thuis met de meest prachtige verhalen.

Inmiddels zijn er twee koters die op mijn compu staan te rammen. Got to go...