1e hockeymatch

Vandaag is de eerste echte hockeywedstrijd. Na een intensieve voorbereiding van maar liefst twee trainingen zijn onze verwachtingen niet hooggespannen. Lot vindt hockey wel super leuk, maar Pien vindt het super saai.  Alhoewel ons fashion victim Pien gister wel opfleurde van haar nieuwe hockey tenue. Ze was er zo blij mee dat ze er in is gaan slapen. Uiteraard wel vertelt dat het morgen zaterdag is, dat ze kunnen uitslapen om uitgerust en fit aan de wedstrijd te beginnen. Desondanks word ik om 7 uur al bruut gewekt met de vraag of we al naar de hockey gaan en of ik even kan helpen die sokken aan te trekken….

Als het eindelijk dan zover is staan we gezellig met de ouders langs de lijn. Onze coach beperkt de tactische bespreking tot het aanwijzen van het goal waarin gescoord moet worden. Dat is voor zo’n eerste keer toch echt het belangrijkste. Pien staat heel blij in het veld met een smile van oor tot oor. Heeft totaal geen oog voor de bal en fladdert dromerig in het rond. Lot daarentegen ontpopt zich tot een fanatieke hockey-pro. Manlief en ik zijn oprecht verbaasd over ons talentje. De allerkleinste van het team, maar ze rent zich rot. Als je de bal ziet is Lot erbij. Samen met een klasgenootje J. rent ze de afstand van de Avondvierdaagse in twee keer 20 minuten. Desondanks staan ze in no-time 4-0 achter.

In de pauze krijgen de meisjes volgens clubtraditie stukjes appelsien. Aangezien ik gister tot manager van het team gebombardeerd ben, is het mijn taak dat fruit te verzorgen. Dus op vrijdagavond nog naar de winkel gescheurd om twee netten sinaasappels te scoren. Ik vraag een vriendin met hockey-ervaring hoe die dingen geserveerd moeten worden. Krijg ik doodleuk bericht terug, dat ik ze kant-en-klaar bij de bar kan afhalen. Ook prima.

Enfin, die appelsienen hebben waarschijnlijk een energy-boost gegeven, want ons fanatieke hockey-duo krijgt het voor elkaar om een paar keer te scoren. Zelfs Lotje heeft een keer gescoord. Dan moet Lot gewisseld worden. Tranen met tuiten, want ze wil spelen natuurlijk. Pien was al eerder gewisseld en ging lekker langs de lijn spelen met een geblesseerd vriendinnetje. Totaal geen oog voor haar team. Als Lot weer terug in het veld is gooit ze er nog een schepje bovenop en dan eindigt de wedstrijd in 7-6. Niet gewonnen, maar wel veel plezier gehad. Ons Lot is erg trots dat ze gescoord heeft en vertelt dat wel 100 keer aan Pien. Wij vertellen dat Pien een doelpunt van de tegenpartij heeft tegengehouden (dat is het enige balcontact van Pien deze wedstrijd) en dat dat ook heel belangrijk is. Resultaat: twee blije meisjes en twee hoopvolle ouders, die denken dat ons Pien hockey misschien wel leuk gaat vinden…. Tijd voor een borrel in het clubhuis!