"Waarom ben jij geen beroep?"

Met dank aan de vriendenboekjes is beroepskeuze steeds vaker onderwerp van gesprek. Aangezien de toekomstvisie per dag verandert vraag ik regelmatig wat ze later willen worden. Na een bezoek aan de kinderboerderij wil Lot steevast hamsterverzorgster worden en Pien wil paardrijdster worden. Op andere momenten wordt Pien een ballerina en wordt Lot banketbakker of postbode. Pien is gewoon een actrice in de dop. Dagelijks belanden wij in een van haar fantasierijke toneelstukjes of dansshows. Lot’s keuze is vrij logisch, omdat ze een enorme snoepkont is. En postbode zijn is erg gezellig, want dan ga je alle deuren langs en maak je met iedereen een praatje. Ik schat in dat ze op één dag nog niet eens de hoek van de straat haalt, maar dat daar gelaten.

Gisteren zaten we in de auto na het partijtje van Lisa en Lot vraagt: “Mam, waarom ben jij geen beroep?!” Zo, die kwam hard aan. Ik denk even terug aan de tijd voor de kinderen. Eigen communicatiebureau, 80 uur per week werken en altijd onderweg. Toen werd ik zwanger, lag twee maanden in het ziekenhuis, daarna werd Pien ziek en zaten we nog eens vier maanden in het ziekenhuis. Dat, in combinatie met emigratie naar België, was einde bedrijf. Heb tussendoor nog wel wat klusjes gedaan, maar de passie was verdwenen. Het is een wonder dat Pien hier rondloopt, dus ik wil gewoon genieten van mijn meisjes. Niet iets waar ik mijn 5-jarige dochters mee lastig ga vallen, dus ik zeg  iets wat ik me zes jaar geleden niet had kunnen voorstellen: “Geen beroep? Ik heb het belangrijkste beroep van de hele wereld. Ik ben mama! Ik zorg heel goed voor Pien en Lotje, eten, drinken, leren lopen, fietsen, etc, etc.” 

Nu had ik geen luid applaus verwacht en ik wil zeker niet klagen, maar onze meisjes zijn een 24/7 business. Zelfs  in de vakantie is het hard werken. En dan krijg ik na mijn zorgvuldige uitleg over het moederschap zo’n botte reactie: “Oh dus je bent geen beroep!?” Dat kan ik niet op me laten zitten en vertel over vroeger. Eerst bij een bank gewerkt en daarna veel geschreven (marketing en communicatie leek me iets te complex). “Oh je bent dus schrijfster?!” Ik weet dat de meisjes heel graag willen leren schrijven, een belangrijk onderwerp, dus het lijkt me wijs hier bevestigend op te antwoorden. “En ben je dan beroemd?” Nee, dat dan weer niet. Maar goed,  het klinkt in de oren van de meisjes al tien keer beter dan ‘professioneel moeder’. 

En al snel gaan ze over naar hun eigen toekomstplannen. Lot twijfelt inmiddels of ze een supermarkt wordt of een snoepjeswinkel (als er maar lekker en veel eten in voor komt). En Pien gaat later heel veel centjes verdienen met haar paardenshows, alhoewel ze diep in haar hart toch liever fulltime fee wordt met magische krachten ….