Het was alweer een tijd geleden voor de meisjes, maar we gaan een nachtje op de boot slapen. Normaal
gezien wordt dit met enthousiasme ontvangen, maar nu is er een probleem. Wat
zeg ik, een heel groot probleem. Onze boot heeft geen schoorsteen en hoe moet
dat nu als ze hun schoen willen zetten?! “Nee mam, we kunnen echt niet naar de boot!” Ze
zijn gelukkig snel gerust als ik vertel dat Piet gewoon het dekzeil kan open ritsen.
‘Dat maakt het voor Piet zelfs een stuk gemakkelijker voeg ik er met een stalen
gezicht aan toe. Een zucht van verlichting en deze laatste woorden zijn meteen
het startsein om hun mooiste jurk uit te zoeken. Aan mijn verhaal dat het wel
koud is op de boot hebben ze geen boodschap. Ik begin me af te vragen waarom ik
ze überhaupt nog van kledingadvies voorzie, want luisteren doen ze toch niet.
Uiteraard moeten we voor vertrek
eerst nog even de intocht van Sinterklaas op TV zien. Ze kijken het Sint
journaal, dus ze weten precies hoe laat en op welk net het programma begint.
Ademloos en met open monden turen ze naar het scherm. Het is reuze spannend.
Maar dan komen ze opeens aan rennen. Buiten adem vertellen ze, liever gezegd
gillen ze: “Mam, mam. Het is gelukt!!! Sinterklaas is aangekomen in Groningen.
We moeten nu papa bellen om het te vertellen. Zo gezegd zo gedaan. Uiteraard is
manlief ook erg verheugd met het goede nieuws…
Hup de auto in en naar de boot. Na
anderhalf uur Sinteklaasliedjes zingen zijn we aangekomen in de haven. En jawel
hoor er zijn een paar havenvrienden en er worden dikke knuffels uitgedeeld. De
meisjes vragen zich alleen af waar Caroline toch is. Want het is natuurlijk wel
leuk met al die stoere mannen, maar die hebben minder belangstelling voor hun
roze outfits. Bovendien is klasmascotte
Molletje mee, dus die moet gezien worden.
Na het eten gaat de muziek aan
in het havencafé en we gaan los. Pien en Lot vliegen door de lucht, dansen op
de tafel en hebben dikke pret.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten