Sneeuw stress

Al voor dag en dauw spelen de meisjes buiten in de sneeuw. Zo vaak sneeuwt het niet en daar moeten we optimaal van profiteren. Belangrijk doel is zoveel mogelijk sneeuw te verzamelen en conserveren. Er wordt een grote sneeuwbal gemaakt. Er is echter een probleem, die bal moet mee naar hun speeldate.
Als goede moeder sta ik natuurlijk paraat met mijn koeltas. Maar net voordat de meisjes met bal de keukendeur bereiken valt hij kapot op het terras. Jammer jongens, we moeten gaan... No way, grote stress, want hij moet gemaakt worden en serieus mee om aan hun vriendinnen te laten zien.

Een kwartier later dan gepland stappen we met de sneeuwbal in de koeltas in de auto. En als je denkt dat we dan alles hebben gehad...komen de commando's vanaf de achterbank. "Mam, mag de airco aan en de ramen open, want de bal gaat smelten!!?!!" Ik neem het allemaal niet zo serieus, maar mijn meiden gillen dat ze een plas water in de koeltas zien...  Enfin, om van het gezeur af te zijn, zit ik even later bibberend achter het stuur. Vervolgens wordt mij opgedragen om harder te rijden, in te halen en rode stoplichten te negeren. Want stel je voor dat de sneeuwbal smelt....

Een tikkeltje onderkoeld en gestrest komen we aan op de plaats van bestemming. De koeltas wordt voor de deur geparkeerd en de meisjes verdwijnen naar binnen. Pfff... Mijn begripvolle collega-moeder zorgt dat ik weer op temperatuur kom met een bakkie thee. Laat de lente maar snel komen.

Verstopte neus?!

De waterpokken hebben een verkoudheidje achtergelaten bij Pien. Ze ligt in bed en ik deel mee dat ze haar neus moet snuiten. Nu heeft Pien een hekel aan het snuiten van haar neus. En ook vandaag heeft ze weer een briljant excuus. "Nee mam, mijn neus zit niet verstopt. Ik heb alleen last van dat oerwoud in mijn neus..." Prima schat, probeer dan maar een jungle in je zakdoek te snuiten...!

Sletje?!

Pien vindt het heerlijk om te badderen en te douchen. Niet zelden wordt onze badkamer omgetoverd tot een hamam. En ik tast dan in een dichte mist naar de knop van de kraan. Mevrouwtje kan eindeloos onder de douche of in bad zitten en speelt dan met poppetjes. Echter de term 'haren wassen' zorgt ervoor dat ons badaapje alle verdwijntrucs en excuustruusjes uit de kast trekt.
Lot daarentegen zou het liefst elke dag haar haar wassen en gebruikt werkelijk elk flaconnetje om meer dan fris en fruitig uit de douche te stappen.

Enfin Pien staat eindelijk onder de douche en Lot komt er net onder vandaan. Met frisse tegenzin was ik het haar van Pien en ondertussen komt Lot met haar onderbroek in haar hand binnenlopen en vraagt: "Is dit een sletje?" Huh?! Versta ik dit goed? En zeg ernstig kalm: "Wat zei je lieverd? Lot steekt haar onderbroek in de lucht en herhaalt: "Is dit een sletje?!" Ik pis bijna in mijn broek van het lachen en laat weten dat het een 'slipje' is. "Oh ok," antwoordt Lot relaxed." Ze heeft werkelijk geen idee wat een sletje is en het lijkt me prima om dat zo te houden.

Maar we zijn nog niet van Lot af..."En mam, die onderbroek van jou, waar je billen uitsteken. Is dat dan een sletje?" Nee, dat is een string, vertel ik luchtig. Inmiddels weet ik waar deze wederkerende discussie naar toe gaat... "Ja maar mam, waarom draag je een string? Dat zit toch helemaal niet lekker tussen je billen?" En voor ik kan antwoorden zegt Pien stellig. "Nee, ik ga dus echt nooit een string dragen. Ik vind dat je billen in je onderbroek moeten zitten." Lot is het zelden eens met haar zus, maar op dit punt zitten ze op een lijn. En jahoor daar gaan weer. "Dus mam, waarom draag jij een string?!" Uit ervaring weet ik inmiddels dat mijn uitleg over het feit dat je dan niet de randjes van je onderbroek in je lange broek ziet, totaal geen gehoor geeft. Daarom over een andere boeg. Jullie papa vindt strings erg mooi! Case closed.

Kikkervisjes

We fietsen van school naar huis. Lot vertelt me dat ze een 'breekbare verrassing' in haar boekentas heeft. Haar mouwen zitten onder de verf, dus ik verwacht straks het zoveelste knutselwerk uit haar tas te toveren. We stoppen nog even bij de ijskar en Lot smijt haar tas op de grond om zo snel mogelijk een ijsje te scoren. Eenmaal haalt Lot een jampotje uit haar tas met daarin maar liefst 35 kikkervisjes. Mijn koters hebben rare fratsen, maar deze had ik niet zien aankomen. Ik ben er stil van, maar gelukkig ratelt Lot lekker door. "Ja mam, van vriendin C. gekregen, ze zijn zo lief, mag ik ze houden...?!" Mijn verstand komt langzaam terug en besef me dat die arme donderkopjes minimaal 9 uur in dat potje zitten... En dat het uberhaupt een wonder is dat ze nog leven na het ritje achterop de fiets. Ik ga naarstig op zoek naar een grote bak en app ondertussen de mama van C. voor wat advies. Ok tof, ze hebben slootwater nodig... Allemaal regenlaarzen aan, emmer mee en op naar het plein waar een soort van waterbassin is. Na een paar meter ploeteren door het riet vinden we eindelijk iets wat op slootwater lijkt en sjouwen terug naar huis. Pffff.

We kieperen onze nieuwe vrienden in de grote bak, zetten ze op de bar en de meisjes hebben geen Ipad of TV meer nodig. Met open mondjes kijken ze naar de visjes... Daar doen het voor. 

Breaking Bad

Ons stoere meisje Lot heeft echt even behoefte aan wat manpower in da house, daarom stoere vriend Olle uitgenodigd. Hij is twee keer zo groot als Lot en dat is best een komisch gezicht. Ze komen binnen, gooien hun boekentassen in de hoek, schoenen uit en gaan met die banaan. Er kan nog net hallot'tje af, want er moet met spoed geping-pongd worden. Dan een potje indoor voetbal en vervolgens rondjes rolschaatsen door het huis. Olle heeft maat 37 en mag natuurlijk mams skates even lenen.
Tussendoor worden de pepernoten snel met een paar glazen water ad fundum weggespoeld en ook het pondje druiven is weg als ik even met mijn ogen knipper. Enfin, de batterij is weer opgeladen voor een jumpsessie op de nattige trampoline. Even later komen twee blubberige koters binnen en zijn toe aan een nieuw project. Ik was er al bang voor en jahoor Lot tovert haar schoencadeautje op tafel: Schatgraven. Egyptisch reliquien verstopt in een blok gips worden met bijgeleverde plastic hamer en bijtel losgebikt en als dat niet snel genoeg gaat wordt ons bestek aangewend... In no-time lijkt onze keuken op een aflevering van Breaking Bad, waarin een meth lab explodeert. Wit poeder all over the place. Voor de fun wordt zus Pien ook nog even bestrooid.

Nu ben ik echt geen pietluttig type, maar in dit geval heb ik de kids even buiten uitgeklopt, de stofzuiger en zelfs de dweil erbij gepakt. De moeder van Olle zou nog even een bakkie komen doen en ik wil natuurlijk niet de allerslechtste indruk achterlaten.  Ik dweil het laatste wit weg en dingdong daar is ze al. Hoopvol bied ik haar een wijntje aan, maar ze heeft liever een thee'tje. Vooruit dan maar... We proberen te converseren, maar de koters hebben bedacht om op een meter afstand een luidruchtig spel te gaan doen. Pien doet niet mee en besluit ons te stalken met haar oeverloze verhalen over haar babypop. Kortom, de perfecte basis om even gezellig bij te kletsen. NOT!!

Als ze aanstalten maakt om te vertrekken besluiten Lot en vriend in de donkere tuin te gaan fietsen. Roepen heeft geen zin, dus we kleden ons warm aan op zoek naar het duo, dat zich voor het gemak met fiets en al in de bosjes heeft verstopt. Als we ze vinden, rennen ze snel naar de trampoline. We zijn een flinke dosis dreigementen en een half uur verder, maar dan is de rust wedergekeerd. Plop, tijd voor een wijntje.

Nieuw bureau

Ons Pien is al tijdje toe aan een bureau op haar kamer. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het eisenpakket is hoog: strak design a la Mondriaan, basiskleur wit met een vleugje blauw, inclusief ladekastje, plank voor boekjes en snuisterijen en natuurlijk een groot werkblad om haar artistieke werk te kunnen doen. Ze is al weken aan het goochelen (zoals zij googelen noemt) naar het perfecte bureau. En opeens heeft ze het gevonden. Blij laat ze het plaatje op de Ipad zien. Ik bekijk snel waar dat ding te koop is. Een eerder model, exclusief leverbaar in Canada, heb ik al af moeten serveren... Maar dit model is verkrijgbaar op nog geen 30 km van ons huis. Super! Nu maar hopen dat de Sint dit bureau kan vinden.

Het bureau is eigenlijk wat over de top voor een schoencadeautje. Maarja, ook wat groot om lang te verstoppen. Op zaterdagavond zet ik samen met manlief het bouwpakket bij de schoorsteen. Voor Lot een nieuw paar Skates/schaatsen. Haar oude rollers passen nog net, maar ze voelt zich doodongelukkig op die roze prinsessenschaatsen. Pien schaatst al een jaar op een stoer paar, maar Lots voeten groeien niet zo snel.

En dan is het zondagochtend en Pien dendert de slaapkamer in. Helemaal in de gloria en met het verzoek dat ding in elkaar te zetten en wel NU. Eerst een bakkie en dan aan de bak. Met een in ons nek hijgende Pien wordt het bureau gemonteerd. Et voila, Pien is eraan gaan zitten en heeft haar kamer niet meer verlaten. Met nauwkeurige precisie wordt het ingericht, een laatje voor dit en een mapje voor dat. Elke stap in dit proces moet natuurlijk bewonderd worden. Dus feitelijk hebben we ook een zondagje doorgebracht in Piens kamer. Make my day!

Victorie !!

De meisjes spelen vandaag hun laatste hockeymatch van 2015. Dit seizoen nog een wedstrijd gewonnen. Het stormt, regent en sneeuwt, nog voordat de match begint zijn de speler en supporters volledig verzopen. De meisjes hebben het koud en vooral Pien staat te klappertanden. De meisjes die reserve staan, bibberen van de kou en proberen zich aan ons op te warmen. Pien en Lotje stoppen hun ijskoude handjes onder mijn jas en onder mijn trui. Alsof iemand een pak ijsklontjes op mijn buik legt. Aaahh!! Helaas ben ik inmiddels tot op mijn ondergoed natgeregend en straal weinig warmte uit.

Binnen 15 minuten staan we met 0-6 achter. We overwegen zelfs de wedstrijd af te blazen, maar dan begint ons team te scoren... en tien minuten later is het 6-6. Ongelooflijk! We hebben nog geen match gewonnen dit jaar, maar nu zijn we dichterbij een overwinning dan ooit. We staan te joelen en te schreeuwen langs de kant. Na wat verstoorde blikken van de tegenpartij, excuseren we ons en leggen uit dat we dit nog nooit hebben meegemaakt. Gelukkig reageren ze erg begripvol. En dan scoort Lot haar eerste goal. Als een ware prof rent ze naar de zijlijn en deelt high fives uit aan haar fans. Ik voel dat haar handje bevroren is, maar ach Lot is happy. En alsof een gelijkspel al niet wonderlijk genoeg is, weet ons team er nog 3 goals uit te persen. 9-6! Na afloop knuffelen en complimenteren we onze verzopen katjes. En ter verheuging van de feestvreugde komt de mama van ML met het lumineuze idee om het team mee te nemen en op te warmen in hun zwembad. Daar zeggen we geen nee tegen.