Tandenfee-dilemma

Op verzoek van de dames onderzoek ik al een jaar regelmatig hun gebit op zoek naar los zittende tanden. Veel vriendjes lopen al rond met een 'bekkie tandvlees' of buitenproportioneel grote 'grote-mensen-tanden.' Ik geniet van hun mooie melkgebitjes, maar mijn trendsettertjes willen natuurlijk niet achterblijven. Maar een week of twee geleden was het dan echt zover: Pien had een losse tand...
Sindsdien is de tand van Pien het gesprek van de dag, tot grote frustratie van Lot. Zesmaal daags moeten we even voelen en Pien kan over niets anders praten... Een tikkeltje vermoeiend, vooral omdat er bij Lot geen millimeter beweging in zit...

Vandaag hebben manlief en ik oudercontact bij de meester van Pien en staan braaf op onze beurt te wachten op het schoolplein. Daar komt opeens ons Pien aangesneld met een smile van oor tot oor. "Hij is eruit!!! Mijn tand is eruit!!!" We bewonderen Piens tandloze snoetje en vooral die grote trotse glimlach, die we vandaag zullen blijven zien.

Eenmaal thuis is de tand van Pien wederom het gesprek van de dag evenals de komst van tandenfee. Ojee wat moeten we hier nu mee. Ik informeer terloops bij mama's met tandloze kinderen en krijg wisselde reacties. Sommigen leggen de tandjes onder het hoofdkussen en leggen er geld voor in de plaats, anderen doen er gewoon niet aan mee, want die fee bezorgt schijnbaar nachtmerries...

Nog voor we kunnen beslissen wat we hier mee aan moeten heeft Pien haar tand onder haar kussen gelegd en duidelijk gemaakt dat ze een bezoek van de tandenfee verwacht. We weten allemaal dat Lotje later tandenfee wil worden, maar en passant helpt Pien haar nog even uit die droom, omdat ze niet kan vliegen... Niet echt een opkikker voor Lots humeurtje. Als ze straks eindelijk slapen ga ik maar eens knopen doorhakken in dit tandenfee-dilemma...