Kleine wasjes grote wasjes...

Het is zaterdagavond. De meisjes kijken nog even een filmpje in bed. Mams zit even achter de computer  en dan ineens komen de dames voorbij racen…. Ze hebben besloten om me te helpen met de was. “Ja mam, dan hoef jij niet zo hard te werken.” Ik zeg: ‘Fijn schatjes, maar ik denk ‘oh shit’. De ervaring leert dat de chaos alleen maar groter wordt,  maar opvoedkundig gezien moet je de behulpzaamheid van je kids niet temperen. De meisjes zijn heel druk de was aan het sorteren op kleur en in de daarvoor bestemde manden te proppen. Prima! Ze hebben de smaak te pakken en zijn fanatiek aan de slag. Maar dan…. Ik let even niet en op en vervolgens worden alle kledingstukken uit ons huis naar de wasruimte versleept. Pien is net bezig haar kledingkast te ontruimen en alles verdwijnt op grote bergen op kleur gesorteerd wasgoed. Ik probeer Pien te overtuigen dat schone was niet nogmaals gewassen hoeft te worden. Kansloos, want Pien wil haar kast gewoon leeghalen… Gelukkig komt Lot met de magische woorden: “Pien als al je kleren in de was zitten, heb  je morgen niets meer om aan te trekken.” Dat rampscenario, doet Pien van gedachten veranderen. En ter afleiding vraag ik de meisjes al het roze in de wasmachine te stoppen. Op de valreep red ik manliefs favoriete rode stropdas en leg uit dat deze even apart moeten. Het woord ‘apart’ is onbedoeld een soort startsein voor het maken van een nieuwe stapel. De meisjes wroeten als een dolle door alle stapels om een speciale stapel voor ‘apart’ wasgoed te maken…. Kortom, chaos. Ik besluit om het wasgoed dat nu in de droger zit, maar aan de waslijn te hangen. Dat houdt ze wel even zoet. En jawel hoor, even later hangen er zo’n 15 verkreukelde propjes shirts aan de waslijn. Dat zien we straks wel. Ik bedank de dames hartelijk voor hun enorme hulp en harde werk en deel mee dat het nu echt tijd is om uit te rusten. Na enig tegensputteren krijg ik ze weer in bed en ik kom mijn zaterdagavond weer gezellig door…. Met de was…. Make my day. 

Nightqueen Pien

Na een woelig weekje is het vrijdagavond. Ik neem me voor deze nacht eens even wat extra slaapuren te pakken. Pien heeft de laatste nachten lopen spoken en de wallen doemen op…  Op zich is het niet zo erg als ze ’s nachts naast me komt liggen en verder gaat slapen. Maar mevrouwtje heeft zelfs ’s nachts nog heel veel te vertellen en als ze in slaap valt neemt ze volledig bezit van ons bed, draait en schopt, waardoor je werkelijk geen oog meer dicht doet. Een tikkeltje hopeloos vraag ik aan Pien waarom ze toch elke nacht in mijn bed kruipt? Uiteraard heeft Pien weer een prachtig antwoord. “Ja, mam, bij jou kan ik vast wennen om in het donker te slapen. Alleen durf ik dat niet goed. Maar als ik later mama ben moet ik ook in het donker slapen. Dus kom ik nu vast bij jou oefenen.” Ik probeer Piens ambities wat te temperen en vertel dat ze dat nu echt nog niet hoeft te oefenen, dat komt later wel. Uiteraard in de hoop dat ze lekker in haar eigen bedje blijft.  Helaas is ons Pien deze nacht om 2 uur klaar wakker. Na een korte poging in ons bed, waarbij Pien geen seconde stil is, leg ik haar terug. Om de 5 minuten komt ze terug met de boodschap: “Mam, ik moet je nog iets vertellen….” Om 3 uur ben ik het zat en zet de dvd speler aan. Om de 5 minuten krijg ik nu een update over wat er gebeurt in de film. Pfff, dan maar de I-pad en jawel hoor ze is even zoet. Uiteraard komt Pien nog wel even vertellen dat ze allemaal mailtjes heeft gestuurd, maar dat niemand een berichtje terug stuurt. Goh, hoe zou het komen….?! Maar tegen 5 uur valt onze ‘queen of the night’ eindelijk in slaap. Als ik eindelijk zelf de slaap te pakken heb is het opeens 7 uur en jawel de dag is nu serieus begonnen….  

Lot is ook van de partij en ze gaan samen even spelen terwijl ik nog probeer door te slapen. Manlief gaat koffie zetten en zegt zoet “blijf nog maar even liggen….” Enfin, even later lig ik met 2 meisjes en een hond in bed. Tijd voor koffie. Als ik na 6 bakkies weer tot leven kom vraag ik Pien waarom zo wakker was vannacht. “Ja maar mam, deze nacht duurde echt veel langer dan gisterennacht. Had je dat niet even kunnen vertellen…?!!”  Ik probeer  haar te overtuigen dat elke  nacht even lang duurt. (Of in ons geval: even kort). Maar Pien is het daar natuurlijk niet mee eens…. Dan nog maar een kopje koffie.  

Hockey?

Pien maakt zich gereed voor de hockeytraining...