De meisjes liggen lekker in bed in de achterkajuit van de boot. Ik dacht dat ze rustig naar een dvd’tje aan het kijken waren, maar ik zie Lot meer naar haar handje turen dan naar het scherm. Ik herken dit tafereel inmiddels wel, dus tijd voor inspectie. En jawel in haar hand tref ik een rupsje aan en ik vraag wat ze ermee van plan is. “Nou mam, dit echt zo’n lief rupsje en die wil heel graag bij mij logeren. Mag het mam, toe, het is maar voor 1 nachtje…. Morgen zet ik hem echt weer terug in de boom, want dan kan ie weer bij zijn papa en mama zijn. Please!!!” Het is in ieder geval fijn dat mijn eerdere preken bij het aantreffen van logerende insecten deels zijn aangekomen. Desalniettemin komen we na wat gesputter tot een compris dat Roosjelint (Ja, haar nieuwe vriendin heeft al een naam!) vannacht in een afgesloten bakje elders in de boot gaat slapen. Niet in haar bed dus. Ons Pien, die al die tijd leek op te gaan in de wereld van Barbie, komt ineens in actie. Pien pakt de rups op en flikkert hem overboord met de legendarische woorden: “Zo, die zie je nooit meer terug….” En gaat vervolgens verder naar de film kijken. Lot is in alle staten en huilt dikke tranen: “Pien heeft mijn rups vermoord!!!” Ik probeer het leed nog te verzachten door Lot te vertellen dat het beestje misschien wel goed kan zwemmen, maar dan is Pien weer aan zet. “Nee hoor, rupsen kunnen echt niet zwemmen, ik zag hem zo naar de bodem zinken. “ En bedankt Pien. Gelukkig komt manlief net aan boord en ik vraag om enige assistentie in dit drama, want Lot is ontroostbaar. Hij komt met het briljante idee om met de meisjes te gaan douchen. Ach waarom niet, het is 21:30 uur. Ik beloof Lot plechtig op zoek te gaan naar een nieuwe rups. En als de dames fris en fruitig terug aan boord stappen staat daar een bakje met blaadjes en maarliefst twee rupsen op Lot te wachten. Onze dierenvriendin vliegt me in mijn armen en geeft me 100 kusjes. “Oh bedankt mam, je bent de liefste mama van de hele wereld. En oooh wat zijn ze schattig…. “ Lot komt nog tien keer uit bed om haar vrienden ‘tot rusten’ te wensen en valt dan eindelijk tegen 23 uur in slaap. Ik zet de rupsen terug aan de kant, want ze hebben ontzettende heimwee…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten