The day before

We hebben verteld dat opa G en oma J vandaag direct vanuit Frankrijk naar ons huis komen en blijven logeren, zodat ze als eerste op hun verjaardag zijn. Maarja ze komen pas rond etenstijd en dat duurt wel heeeel lang. Maar hun komst brengt wel de nodige afleiding, want de dag voor je verjaardag duurt gewoon te lang. Pien en Lot proberen het nog even zo te regelen dat zij met oma in het logeerbed mogen slapen en dat opa G dan in Lotjes bed mag. Maar dat feest gaat niet door. De night before begint de spanning te stijgen. Pien krijgt een ingeving: “Mam, ik wil morgen graag een Barbie taart. Ik doe maar even net alsof ik het niet hoor en vertel dat ze echt een mooie taart krijgt. Morgen weer een dag. Lotje is helemaal hyper en vraagt zich af hoe dat enorme springkussen bij ons in de tuin terecht kan komen. Ik geef een uitgebreide uitleg, maar haar reactie blijft: “Ja, maar hoe dan?!” Na drie keer uitleg ben ik er wel klaar mee en vertel dat ze er maar op moet vertrouwen dat het goed komt. Op verzoek van Lot herhaal ik nog 60x wie er morgen allemaal komen. En leg er weer in ons bed waar ze tijdens de EK nabeschouwingen uiteindelijk om 23:00 uur in slaap valt.  

Jarig op school

Het valt niet mee om als laatste in de klas jarig te zijn. De laatste weken vertellen ze al aan iedereen die het horen wil dat ze al bijna vier jaar zijn. Waarop ik soms vragende blikken terug krijg en vragen als: “Die kleine ook?” Inmiddels is Pien een kop groter en Lots haren groeien ook al niet zo hard mee, maar ze zijn toch echt even oud. Dus verbaasde reacties van: “Oh is het een tweeling?” Beantwoord ik steevast met “Ja, maar ze lijken voor geen meter op elkaar.”

Een verjaardag begint natuurlijk met het plannen van een partijtje. Aangezien onze meisjes zo’n beetje op elk feestje zijn uitgenodigd heb ik besloten de hele klas te inviteren. Klinkt stoer, maar aangezien hun feestje op de eerste vakantiedag valt vermoed, liever gezegd hoop ik, dat vele klasgenootjes al vertrokken zijn naar de zee. Met een zucht van verlichting blijkt mijn inschatting juist, want zo’n 12 kindjes hebben zich gemeld. Veel kinderpartijtjes worden buiten de deur gevierd, maar wij dachten meer aan een ouderwets tuinfeestje met koekhappen en zaklopen en met als hoogtepunt een springkasteel met schuifaf (=glijbaan).

Maar eerst vieren we op woensdag de verjaardag in de klas. Aangezien manlief de bootkriebels heeft en de maandag en dinsdag ervoor nog even wil varen, moet ik snel voorbereidingen treffen voor de traktaties. Uitdeelcadeautjes en iets om te smullen in de klas. De meisjes hebben natuurlijk ook een uitgesproken mening, die per dag veranderd, over wat ze voor lekkers mee gaan nemen. Voor Lot een prinsessentaart en voor Pien een groene dinotaart. Dat is goed lieverds, maar die bewaren voor jullie partijtje. We zijn we het uiteindelijk eens over het uitdelen van muffins, maar ook die heb je in vele geuren en kleuren. Met name Lotje heeft vele creatieve wensen. Eerst blauwe voor de jongen en roze voor de meisjes. Dan Diego en Dora muffins. Ook muffins met bloemen en vlinders lijken haar wel wat. En ohja de cakejes van de mama van Elle waren ook erg lekker. Hartstikke leuk Lot, ik ga mijn best doen en bel vervolgens de bakker en bestel dertig vrolijke verjaardagsmuffins met een chocolaagje en smarties erop. Want als ik dinsdagavond rond 23 uur thuis ben, lukt het me natuurlijk niet om nog even culinair uitdeelsnackje te fabriceren. Inmiddels bij bol.com uitdeelboekjes besteld van Dora (voor de meisjes) en Bob de bouwer (voor jongens). Even inpakken in doorzichtig papier, fotootje erbij en een vrolijke strik er omheen.

De volgende dag vertrekken manlief et moi met dozen muffins en vrolijke cadeautjes naar school. Om 10:30 mogen we meekijken in de klas. De juf heeft er werkelijk een mooie ochtend van gemaakt. De verjaardagsstoel is verruild voor een verjaardagsbank. Alles draait het komende uur om Pien en Lot en de meiden vinden het zo mooi dat ze zitten te glimmen. De andere kinderen hebben in eerste instantie veel aandacht voor ons. Pien en Lot zien ze elke dag dus zo’n papa of mama is erg interessant. Als vaste rijmoeder en zeker na het laatste schoolreisje ken ik inmiddels alle kindjes en met name de meisjes komen graag naast me zitten. Erg lief hoor, maar even voor alle duidelijkheid: Pien en Lot zijn jarig, even focussen schatjes. De ceremonie gaat beginnen, camera in de aanslag. Juf vertelt het verhaal vanaf het moment dat de jarigen in mama’s buik zaten, geboren werden en vervolgens 1,2, 3 en nu vier jaar werden. Vier kaarsjes branden en de meisjes mogen vier kaarsjes op hun verjaardagsposter en hun verjaardagskroon plakken. Nog even stress, want de andere deeltijdjuf was vergeten de kaarsjes voor te knippen. Ja, een duobaan valt nog lang niet mee. Maar professioneel worden in een rap tempo 8 papieren kaarsjes klaar geknipt. Dan het moment waar iedereen op heeft zitten wachten. De muffins. In record tempo verdwijnen die dingen naar binnen en wat rest is een gigantische kruimelbende en chocosnoeten. Gelukkig zitten de snoetenpoetsers standaard in mijn tas. En na de kids nog even een lappie over de tafel et voila alles en iedereen weer fris en fruitig. Het is 11:30, eigenlijk nog een half uurtje school, maar de meisjes gaan gezellig mee naar huis. Daar aangekomen zegt Pien droog: “Ja maar mam, ik ben eigenlijk toch nog 3 jaar…” Eh, ja dat is waar, maar op school mag je al vier zijn en zaterdag ben je echt vier. Pien is gelukkig tevreden met het antwoord. Lot vindt het allemaal best als er zaterdag maar een roze prinsessentaart geserveerd wordt. 

Bootje

Hot news: We hebben een bootje gekocht. Merk: watercaravan. Aangezien wij, nu het nog kan, voorkeur hebben voor vakantie vieren in het laagseizoen, maar onze schatjes wel twee maanden zomervakantie hebben, leek het ons een mooie escape. Ook in de wetenschap dat de meisjes het zo naar het zin hebben als ze bij opa en oma zijn aan het water. Gisteren is ons bootje geland op de Kaag. Manlief en vriend R

hebben ‘m overgevaren vanuit Wolvega. Drie dagen onderweg (lees: dronken) geweest…. Maar zaterdag mocht ik met de meisjes inchecken. Echt het einde, de meisjes vonden het heerlijk. We liggen trouwens op een mooie plek. Rondom steiger, uitzicht op de vaart, veel gras, naast de speeltuin en naast ’t eetcafe.  Lot is al in het water gevallen, dus dat hebben we ook gehad. Even schrikken, maar ze vond het eigenlijk wel stoer. Natuurlijk hebben we bravo gezegd en verteld hoe knap het was dat ze als eerste in het water is gevallen. Na al deze complimenten dacht Pien ‘ik ook’, maar ik was gelukkig net op tijd met mijn houtgreep anders was ze zo de haven in gesprongen. Gekke wijven…

En zondag kreeg ik ze niet meer mee naar huis. Ze wilden nog 100 nachtjes blijven. Ik zei nog ‘maar anders is jullie dikke vriendin J zo alleen op school…’ Nou, daar moest ik dan maar een zwemvest voor kopen en dan kon ze ook naar de boot komen. Ach, nog maar twee kleine weekjes school en dan is het grote vakantie.