We gaan bijna naar Frankrijk. We
hebben niet alleen heel veel zin in vakantie, maar zijn er ook wel ernstig aan
toe. Want, zo'n zomervakantie zonder zon is behoorlijk intensief.
Alhoewel het hoopvol begon. Ik was afgelopen maandag bij
de fysio met Pien en vertelde dat ik me wat zorgen maakte over de stand van
haar been/voet. Hij kwam met de suggestie om een trampoline aan te schaffen. Ik
vertelde het aan manlief en hij zat al in de auto en maandagavond, na bloed,
zweet en tranen, stond dat ding. Het meest professionele, 4 meter doorsnede,
met vangnet, etc. Alleen het beste voor onze bloedjes. En een groot succes.
Dinsdagochtend om 7 uur stond Pien al in haar pyjamaatje te springen. Daar doen
we het voor. Tsja en toen begon het te regenen.
Na dagen kleien, knutselen en speeltuinen tussen de buien
door hadden we donderdag, je weetwel 24/7 regen, het lumineuze idee om naar de
kinderboerderij te gaan. Daar hebben we goede ervaringen opgedaan;-) Voordat de
dames in Jip & Janneke regenpakken en kaplaarzen waren gehesen, waren we
een uur verder, maar goed toch op pad met de nieuwe Nijntje plu. Enfin,
halverwege is Pien in slaap gevallen. Bij aankomst niet wakker te krijgen.
Lotje niet bang voor een buitje zei droog: "Laat Pien maar lekker liggen". Dus
manlief stoer met Lot en Lief op pad en mams gezellig met een slapende Pien achtergebleven...
Na een 20 minuten keerde de familie volledig verzopen terug... groot succes. En
onze wilde waakhond heeft een regentrauma opgelopen.
Maar afgelopen vrijdag zou onze dag worden. Het weer
voorspelde veel zon en jahoor die was er. Beetje jammer dat we er niet echt van
genoten hebben. Na een woelige nacht met jengelende juffies en een piepende
puppy stonden om 07:15 de buitenschilders voor de deur, vier man sterk. Overal emmers witte verf en natte verfmuren. Heel praktisch met een loslopende
hond en zeer geïnteresseerde meisjes. Ons idee was er een fijn dagje buiten de
deur van te maken. Pien ging nog even springen op de trampoline en toen ging
het fout. Missprong gemaakt en pijn aan haar been. Na twee uur huilen was het tijd
voor actie. Ik kon meteen terecht bij onze fysio. Het was niet nodig om aan te
bellen, vanaf de parking was onze komst al gehoord. Met grote luide snikken
vertelde Pien meteen: "Pien is gevahallen, Pien heeft pijn aan de
been.". Enfin, na controle bleek er niets ernstigs aan de
hand. Spiertje verrekt en een beetje rustig aan doen. Maar dat was
gisteren 11 uur en sindsdien heeft ze nog geen stap gelopen. Wel heeft patiënt
Pien ons de hele dag laten lopen. Geen land mee te bezeilen en heel veel
tranen. Niets was leuk. Zelfs toen ik met heel veel emmertjes warm water het
nieuwe tuinbadje tot subtropische temperaturen had gebracht, heeft ons Pien er
welgeteld 1 minuut ingezeten. Om 21.30 uur eindelijk in slaap om vervolgens
tussen 3 en 5 uur volledig wakker te zijn. Aaahgh... En tsja om 6:30 uur waren
de dames weer klaar voor de nieuwe dag. Inmiddels maar es tegen alle principes
in een Dora/Diego (wij blijven Sjiecho zeggen) marathon er tegenaan gegooid.
Even rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten