Zwemgips

Alles staat in het teken van inpakken en wegwezen. Pien is erg opgeknapt van haar nieuwe gips, zowel mentaal als fysiek. “Kijk mam ik kan lopen!”(ja als een dronken sailor). Niet de bedoeling, maar wel een goed vooruitzicht voor de vakantie…
Vandaag is de dag. Gaan we met of zonder gips op vakantie? Nou, we gaan met, maar het is wel zwemgips. En ook heel fijn, haar voetje is ook weer vrij. Het gips kan alleen niet goed tegen zand –en zeewater. Prima, want we zitten gelukkig vlakbij een rivier. Na het zwemmen even uitspoelen en een beetje rustig aan vakantie vieren. Natuurlijk hadden we liever geen gebroken knie voor ons Pien, maar op deze manier kan ze er best van genieten. Bovendien staat de auto bepakt en bezakt klaar om af te reizen. Off we go!

Gipsvlucht

Vandaag werd de verjaardag van vriendin E. gevierd met een gezellige ladieslunch in Amsterdam. Dus ik dacht in een stoere bui, ik neem de meisjes mee en breng ze naar opa en oma, dan zien ze die nog even voor de vakantie. Dan Pien nog even haar mooie gipsbeentje showen en is ze er even uit. Een heerlijke dag, maar de  trip naar huis was een anticlimax. Met gillende sirene (lees Pien) richting de grens....

Het leek in eerste instantie toch beter te gaan met haar gipspootje, maar nu klaagt ze weer dat ze zo’n pijn heeft. Na een woelige nacht kwam madame vanmorgen uit bed gekropen... ik trof haar op haar bilschuivend op de gang zonder gips. Waar is je gips??! Dat lag nog in bed zei ze droog. Dus ik ga zo weer even gezellig naar de EHBO.

Inmiddels zijn we weer thuis met een nieuw gipspootje voor de 'kleine Houdini', zoals de dokter ons Pien noemt. Haar hieltje was helemaal beurs van het afgezakte gips, had in de verdrukking gezeten. Dus de tranen hadden een goede reden. We wachten weer vrolijk af tot dinsdag en tot die tijd paracetamollen we ons er wel doorheen.

EHBO

Even een snelle update. Ondanks dat onze fysio vanmorgen nog dacht dat er niets aan de hand was met het been van Pien, ben ik op moedergevoel naar de EHBO gegaan. Nu drie  uur later zit ons Pien volledig in het gips. En met volledig bedoel ik van lies tot en met tenen. Er lijkt een kleine breuk in haar knie te zitten, maar na 2 x foto’s maken niet 100% duidelijk. Volgende week dinsdag terug en flink duimen dat het allemaal meevalt. Anders staat die arme schat nog drie weken gips te wachten. Zouden ze zwemgips hebben? Nu de grote uitdaging: een week rustig aan doen, niet te veel bewegen en been omhoog. De dokter vroeg nog of het een rustig kindje is. Nou nee, categorie stuiterbal, dus tsja. Ons Pien heeft zich trouwens voorbeeldig gedragen in het ziekenhuis. Keurig meegewerkt, geen traantje gelaten en lief gelachen voor de röntgenfoto. Het is natuurlijk ook een hospital pro, maar toch. Nu even leuke dingen bedenken waarbij we niet hoeven te lopen en waarbij het beentje omhoog kan blijven. Dora come to the rescue…! Andere suggesties zijn welkom. 

Trampoline trauma

We gaan bijna naar Frankrijk. We hebben niet alleen heel veel zin in vakantie, maar zijn er ook wel ernstig aan toe. Want, zo'n zomervakantie zonder zon is behoorlijk intensief.

Alhoewel het hoopvol begon. Ik was afgelopen maandag bij de fysio met Pien en vertelde dat ik me wat zorgen maakte over de stand van haar been/voet. Hij kwam met de suggestie om een trampoline aan te schaffen. Ik vertelde het aan manlief en hij zat al in de auto en maandagavond, na bloed, zweet en tranen, stond dat ding. Het meest professionele, 4 meter doorsnede, met vangnet, etc. Alleen het beste voor onze bloedjes. En een groot succes. Dinsdagochtend om 7 uur stond Pien al in haar pyjamaatje te springen. Daar doen we het voor. Tsja en toen begon het te regenen.

Na dagen kleien, knutselen en speeltuinen tussen de buien door hadden we donderdag, je weetwel 24/7 regen, het lumineuze idee om naar de kinderboerderij te gaan. Daar hebben we goede ervaringen opgedaan;-) Voordat de dames in Jip & Janneke regenpakken en kaplaarzen waren gehesen, waren we een uur verder, maar goed toch op pad met de nieuwe Nijntje plu. Enfin, halverwege is Pien in slaap gevallen. Bij aankomst niet wakker te krijgen. Lotje niet bang voor een buitje zei droog: "Laat Pien maar lekker liggen". Dus manlief stoer met Lot en Lief op pad en mams gezellig met een slapende Pien achtergebleven... Na een 20 minuten keerde de familie volledig verzopen terug... groot succes. En onze wilde waakhond heeft een regentrauma opgelopen.

Maar afgelopen vrijdag zou onze dag worden. Het weer voorspelde veel zon en jahoor die was er. Beetje jammer dat we er niet echt van genoten hebben. Na een woelige nacht met jengelende juffies en een piepende puppy stonden om 07:15 de buitenschilders voor de deur, vier man sterk. Overal emmers witte verf en natte verfmuren. Heel praktisch met een loslopende hond en zeer geïnteresseerde meisjes. Ons idee was er een fijn dagje buiten de deur van te maken. Pien ging nog even springen op de trampoline en toen ging het fout. Missprong gemaakt en pijn aan haar been. Na twee uur huilen was het tijd voor actie. Ik kon meteen terecht bij onze fysio. Het was niet nodig om aan te bellen, vanaf de parking was onze komst al gehoord. Met grote luide snikken vertelde Pien meteen: "Pien is gevahallen, Pien heeft pijn aan de been.". Enfin, na controle bleek er niets ernstigs aan de hand. Spiertje verrekt en een beetje rustig aan doen. Maar dat was gisteren 11 uur en sindsdien heeft ze nog geen stap gelopen. Wel heeft patiënt Pien ons de hele dag laten lopen. Geen land mee te bezeilen en heel veel tranen. Niets was leuk. Zelfs toen ik met heel veel emmertjes warm water het nieuwe tuinbadje tot subtropische temperaturen had gebracht, heeft ons Pien er welgeteld 1 minuut ingezeten. Om 21.30 uur eindelijk in slaap om vervolgens tussen 3 en 5 uur volledig wakker te zijn. Aaahgh... En tsja om 6:30 uur waren de dames weer klaar voor de nieuwe dag. Inmiddels maar es tegen alle principes in een Dora/Diego (wij blijven Sjiecho zeggen) marathon er tegenaan gegooid. Even rust.