Hier is de koffer van zolder gehaald. Dus moesten we de meisjes wel vertellen
dat we op vakantie gaan. En dat is nog niet zo eenvoudig, want we gaan eerst
naar Milaan (Pienlaan, volgens Pien) en dan naar het strand. “Oma ook mee naar
het strand?” Nee, dat is pas de volgende vakantie. Het is gewoon too much, dus
de meiden zijn helemaal hieperdepiep.
Tsja er gaat natuurlijk de
laatste tijd veel aandacht uit naar het beentje van Pien. En nu heeft Lot een
minuscuul klein schaafwondje op haar knie. Waar we ook gaan of staan, de broek
gaat omhoog of omlaag, om haar enorme wond te laten zien. Zo zat Lot laatst op
de wc en riep: “Pien, Piehien, kom es kijken. Ik heb au aan de knie.” En Pien
komt aangesneld en inspecteert de knie grondig en zegt heel ernstig: “Ojee
Lotje, ik zie allemaal bloed, overal zit bloed!!! Mama, kom snel Lotje moet
olie op de knie”. Sindsdien zijn we 3x per dag in de weer met crèmes om het
inmiddels bijna verdwenen korstje uiterst zorgvuldig te verzorgen. Maar het is
nog niet over hoor, vandaag kwam Lot zelf met de briljante oplossing: “Mama,
Lotje heeft echt pijn aan de knie, ik moet naar de kini (=fysio).” Ja schat,
daar komen we net vandaan.
Nog veel meer verhalen
natuurlijk, maar geen tijd meer om te schrijven. Pien slaapt nog steeds niet en
gilt: “Lotje wakker worden!!!” Daar gaan
we even een stokje voor steken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten