Inmiddels ook de oplossing voor het tandenfee-dilemma. Voor hun doopsel hebben ze een zilveren tandendoosje van oma gekregen. Dat leg ik onder het kussen van Pien. Zodoende is er een eenmalig bezoek van de tandenfee vereist en kan de rest van het gebit gewoon in het doosje. Zo gezegd zo gedaan.
De meisjes komen moe en hongerig uit school. Het plan was vroeg eten en vroeg naar bed. Pien helpt zoet mee en draait inimini gehaktballetjes. Ok, dan eten wat later... Als we eindelijk het punt bereikt hebben dat de balletjes in pan kunnen gaat de deurbel. Daar is vriendje Thom met zijn mams... en met ons hondje Lief. Die liep op straat. Oeps! En we hadden hem nog niet eens gemist...
Thom en de meisjes vliegen direct naar boven en breken de tent af. En wij trekken wijselijk een flesje wijn open. Even later komt Pien superblij naar beneden: "De tandenfee is geweest!!! Joepie!!! Mijn tand zit in een doosje en mijn naam staat erop. YEAH!!"
De mama van Thom maakt aanstalten om naar huis te gaan en dan komt er een huilende Pien aan. Dikke tranen want haar tand is kwijt... Ik beloof plechtig die te gaan zoeken na het eten. Geen gemakkelijke opgave, want in de kamer van Pien is een bom ontploft en naast het feit dat niets meer op zijn plek staat hebben ze ook flink gestrooid met witte papiersnippers. Ideale crime-scene om een verloren tand te zoeken in deze sneeuwstorm. Pien heeft duidelijk gemaakt dat ze echt niet gaat slapen voordat die tand terecht is... Dus ik schuif op mijn knieën door de kamer en beland uiteindelijk op mijn buik onder het bed. Een total-body-workout! Maar dan opeens zie ik dat kleine dingetje liggen...pfff. Happy End!
