Op maandag haal ik een pips
Pientje uit school. Als ik haar voorhoofd voel is een thermometer niet meer
nodig. Snel een zetpilletje en vroeg naar bed. Redden wat er te redden valt, want
de week voor de kerstvakantie bruist
van de gezellige kerstactiviteiten op school, die Pien niet wil missen. Midden
in de nacht komt er een luid gekreun uit de kamer van Pien. De zetpil is
uitgewerkt. Pien heeft overal pijn en de thermometer stijgt naar de 40 graden.
Ik vrees voor Pien dat de kerstvakantie is begonnen…. En ook al is het midden
in de nacht en heeft onze patiënt hoge koorts, dat is geen reden om rustig in
bed te liggen. Nee, de activiteit en het volume lijkt samen met de koorts te
stijgen. Pien hangt grote verhalen op over hoe ze woensdag als kerstengel op
school zal gaan zingen, etc. Tegen een uur of 5 valt ons engeltje in slaap en
voordat ik weer de slaap vat gaat de wekker om 6:30 uur. Oef… Eerst koffie en dan Lotje uit haar diepe
slaap zien te krijgen. Samen sluipen we door het huis en lukt het ons immer
alerte Pien te laten slapen. Maar niet voor lang, want bij thuiskomst is ons
zieke meisje klaarwakker. Wat gaat deze dag ons brengen….?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten