Kerstdrama

Zwaar op de zetpillen zijn we de dinsdag met Pien redelijk doorgekomen. Maar na het eten begint ze opeens over oorpijn. De twijfel of we even langs de dokter moeten is weg. In de auto vertelt Pien dat de oorpijn een grapje was. Maar we zetten door. De herinneringen van de vorige kerst, toen we met twee zieke meisjes zaten willen we dit jaar voor zijn. Dus ik vertel de dok over Piens buikpijn, hoofdpijn, beenpijn, hoge koorts en algehele malaise. En we komen thuis  met een fikse keelontsteking inclusief recept voor antibiotica. Als ze de nacht goed doorkomt hoeft ze de medicijnen niet te nemen. Enfin, rond middernacht begint ons arme meisje met overgeven en is de koorts de 40 graden gepasseerd. De laatste hoop om als kerstengel op school te verschijnen is weg. Pien is het in alle ellende even vergeten, maar de volgende ochtend komt de waarheid keihard aan. Het scenario van gisteren herhaalt zich. Lot en ik sluipen door het huis. En net als ik Lot in zes lagen thermo-ondergoed met daarover haar trouwjurk met feeën vleugels heb gehesen, komt er een heel zielig, bleek en verdrietig Pientje naar beneden. Kreunend komt er een schor geluid uit: “Ik wil ook naar school..!” Voor ik iets kan zeggen slaat Lotje haar armen troostend om haar zusje en fluistert lieve woordjes. Heel aandoenlijk, maar Pien huilt dikke tranen en met pijn in mijn hart breng ik Lot naar school. We maken wat foto’s bij de kerststal en Lot zegt: “Zo zielig voor Pien dat ze er niet bij kan zijn…” 

 

Kerstdipje?

Op maandag haal ik een pips Pientje uit school. Als ik haar voorhoofd voel is een thermometer niet meer nodig. Snel een zetpilletje en vroeg naar bed. Redden wat er te redden valt, want de week voor de kerstvakantie bruist van de gezellige kerstactiviteiten op school, die Pien niet wil missen. Midden in de nacht komt er een luid gekreun uit de kamer van Pien. De zetpil is uitgewerkt. Pien heeft overal pijn en de thermometer stijgt naar de 40 graden. Ik vrees voor Pien dat de kerstvakantie is begonnen…. En ook al is het midden in de nacht en heeft onze patiënt hoge koorts, dat is geen reden om rustig in bed te liggen. Nee, de activiteit en het volume lijkt samen met de koorts te stijgen. Pien hangt grote verhalen op over hoe ze woensdag als kerstengel op school zal gaan zingen, etc. Tegen een uur of 5 valt ons engeltje in slaap en voordat ik weer de slaap vat gaat de wekker om 6:30 uur. Oef…  Eerst koffie en dan Lotje uit haar diepe slaap zien te krijgen. Samen sluipen we door het huis en lukt het ons immer alerte Pien te laten slapen. Maar niet voor lang, want bij thuiskomst is ons zieke meisje klaarwakker. Wat gaat deze dag ons brengen….?

Schaats seizoen is geopend

Jahoor daar gaan we weer. Vorige jaar gingen ze al als een speer. En nu stappen ze zo weer het ijs op alsof ze gisten nog geschaatst hebben. Natuurlijk word ik er weleens gek van als die twee weer loeihard door het huis sjezen met hun rolschaatsen. Zeker als het nog voor 7 uur ’s ochtends gebeurd…  Maar ach, als ik Pientje Ritsma en Lotje Keulen-Deelstra zo zie ben ik best een beetje trots.