Gevlucht

Ok, ik zit sinds vrijdag bij mijn ouders in Nederland om ons huis te ontsnappen, want het is echt een bouwput. Hebben de meisjes even een ander behangetje en wat meer bewegingsruimte.

Was de ochtend voor vertrek toch maar met Lot naar de dokter gegaan, bleek ze een oorontsteking te hebben. Ik dacht nog even dat ik voor piet snot een uur in de wachtkamer had gezeten, omdat mevrouwtje vrolijk alle wachtende mensen zat te entertainen. Eenmaal aan de beurt vertelt de doc dat ie hier en daar gaat kijken en voelen. Lotje zegt heel droog: "Nee, hoeft niet." Moest toch gebeuren, dus een grote schreeuwpartij. Hup snel naar huis, want manlief had de auto nodig om het badmeubel op te halen. Dus ik met de kinderen  naar de apotheek gewandeld voor de medicijnen. Trip from hell. Er is geen ontkomen aan, we lopen langs oma’s huis en vanaf dat moment heeft Pien lopen gillen: 'Oma toehoeeee!!!' Jaha, we gaan straks naar oma toe, maar niet daar deze.

Ik dacht fijn een weekendje herstellen bij mijn ouders. Het was een woelige nacht met wel 5x Pien alarm.

s ’Morgens opgestaan en koorts gemeten bij Pien, 39,5. Ok zetpilletje erin, wie weet waait het over. NOT. s ‘Avonds bijna 41 graden. Oei. Dus vanmorgen vroeg zat ik weer in het ziekenhuis. De geschiedenis in de wachtkamer herhaalde zich, Pien danst de mambo, laat iedereen even horen dat ze tot 12 kan tellen. Het eerste wat ze tegen de dokter zegt is: 'Pientje niet op de bank liggen.' Onder luid protest alles bekeken, et voilà een dubbele oorontsteking. Ok, het verklaart het enigszins obstinate gedrag van mijn schatjes, maar van een relaxed weekend is het nog niet gekomen. Ik ga nu even het vloerkleed van mijn ouders zoeken dat ergens verstopt is onder de cornflakes. Dikke kussen uit Den Haag.