Sint afterparty

Ik ga weer even los.

Bij mijn ouders was het gisteren supergezellig sinterklaasen, samen met mijn zusje en haar kids. De napret viel een beetje tegen. Terwijl iedereen verstandig thuis bleef, gingen wij vrolijk op de terugreis fijn de regen, sneeuw en ijzel in. Dat was wel een beetje eng, maar geen weer is te guur voor manlief aan het stuur (ja de stemming zit er nog goed in). Kids gingen onderweg niet slapen, want die waren nog aan het nastuiteren. Ze hebben voor het eerst geproefd van een chocolade letter en die kleurstoffen hebben een lange nawerking. Maar eenmaal veilig thuis, meisjes in bed, dachten wij even gezellig een filmpje te gaan kijken. NOT. Eerst kwam Pien, die haar hele bed onder had gekotst en vervolgens ons bed. En dat ging maar door. Enfin, zes schone pyjama's verder om 2:00 uur, leg ik Pien weer terug in bed. Hoor ik wat gepruttel in het bed van Lot en je raad het al, ook alles ondergekotst. Maar suffige Lotje was te moe om omhoog te komen, dus het liep allemaal fijn van haar nek in haar haar. Heerlijk. Dus die moest ook door wasstraat. Nou, om een uur of 4.00 was Lot gestabiliseerd en ready for bed. YES! Pien is al die tijd wakker geweest, want ze wil natuurlijk niets missen. Ook prettig om iemand in de buurt te hebben voor de morele support: "Oh Lotje spugen, alles vies, mama moet wassen." Of wel zoet: "arme Lotje, kom maar kindje, ach meisje, geeft niets hoor." Om 6.00 uur nog een sessie stereokotsen en toen konden we eindelijk even slapen.

Denk je alles gehad te hebben wordt Pien om 8.30 gillend wakker: "Pientje moet poepen!!!!" Prima lieverd leef je uit in je luier. Maar ze bleef maar gillen. Zat er een dikke drol klem. Die arme schat heeft 1,5 uur huilend, schreeuwend en stampend lopen persen. Dit keer zorgde Lotje voor de morele steun: "Ach Pienemien hier is je tuutje, duwen maar, komt goed meisje." Maargoed, eenmaal eruit kon onze rustige zondagochtend beginnen. Pfff.

En dan te bedenken dat we even toe waren aan een beetje slome zondag na deze 'verbouwingsweek from hell'. Onze aannemer is ermee genokt, verdwenen, foetsie. Ons achterlatend in nogal onaffe toestand. Enfin, manlief is een held en heeft het inmiddels weer zo geregeld dat er gestaag wordt doorgewerkt, zonder deze oplichter. Maar, dat heeft ons wel slapeloze nachtjes bezorgd. Een troost dat Pien ons 's nachts gezelschap houdt en met haar zachte stemmetje ons subtiel afleid van onze verbouwingszorgen. Dan is het toch minder storend dat ons nachtbrakertje om 4 uur 's nachts 25 keer controleert of je daadwerkelijk nog 10 tenen aan je voeten hebt. 

Gevlucht

Ok, ik zit sinds vrijdag bij mijn ouders in Nederland om ons huis te ontsnappen, want het is echt een bouwput. Hebben de meisjes even een ander behangetje en wat meer bewegingsruimte.

Was de ochtend voor vertrek toch maar met Lot naar de dokter gegaan, bleek ze een oorontsteking te hebben. Ik dacht nog even dat ik voor piet snot een uur in de wachtkamer had gezeten, omdat mevrouwtje vrolijk alle wachtende mensen zat te entertainen. Eenmaal aan de beurt vertelt de doc dat ie hier en daar gaat kijken en voelen. Lotje zegt heel droog: "Nee, hoeft niet." Moest toch gebeuren, dus een grote schreeuwpartij. Hup snel naar huis, want manlief had de auto nodig om het badmeubel op te halen. Dus ik met de kinderen  naar de apotheek gewandeld voor de medicijnen. Trip from hell. Er is geen ontkomen aan, we lopen langs oma’s huis en vanaf dat moment heeft Pien lopen gillen: 'Oma toehoeeee!!!' Jaha, we gaan straks naar oma toe, maar niet daar deze.

Ik dacht fijn een weekendje herstellen bij mijn ouders. Het was een woelige nacht met wel 5x Pien alarm.

s ’Morgens opgestaan en koorts gemeten bij Pien, 39,5. Ok zetpilletje erin, wie weet waait het over. NOT. s ‘Avonds bijna 41 graden. Oei. Dus vanmorgen vroeg zat ik weer in het ziekenhuis. De geschiedenis in de wachtkamer herhaalde zich, Pien danst de mambo, laat iedereen even horen dat ze tot 12 kan tellen. Het eerste wat ze tegen de dokter zegt is: 'Pientje niet op de bank liggen.' Onder luid protest alles bekeken, et voilà een dubbele oorontsteking. Ok, het verklaart het enigszins obstinate gedrag van mijn schatjes, maar van een relaxed weekend is het nog niet gekomen. Ik ga nu even het vloerkleed van mijn ouders zoeken dat ergens verstopt is onder de cornflakes. Dikke kussen uit Den Haag.

Lentefris design

Van uit ons huiselijke bouwparadijs even een stoffig berichtje. Sorry, even afreageren hoor... Arme Lot heeft het echt flink te pakken. Is vanmorgen begonnen met overgeven en voelde zich daardoor nog lamlendiger... picture this: Zit met kokhalzende Lotje op schoot te bellen met een leverancier van drukknoppen voor de wc (vrij technisch verhaal, Moi en techniek, niet de ultieme combinatie;-), terwijl Pien met een grote groene stift ons witte matrashoes een lentefris design geeft. Niet een lullig streepje, maar gewoon rondom groen. Tsja, zeg maar zo'n dag achter de rug. Zieke Lot had vandaag nu eenmaal wat meer aandacht nodig, maar dat betekent dat ons Pien kattenkwaad voor 2 uithaalt... En als je de aandacht even van Lotje weghaalt, begint onze dramaqueen hartstochtelijk te huilen. Wat is er aan de hand? "Lotje lippenstift". Tuurlijk... En dan te bedenken dat voor vandaag eigenlijk een dagje crèche in de planning stond. Enfin, morgen weer een nieuwe dag.

En Sinterklaas, natuurlijk ook spanningsverhogend. In België is de goedheiligman ook gearriveerd, maar gezien onze open haard door de verbouwing zich in de 'no go zone' bevindt, staat Klaas bij ons dit jaar op een laag pitje. Kan nog net op deze leeftijd. Uiteraard oefenen we wel flink met liedjes, want we vieren het  4 december met mijn zus en kinders en ouders. Terwijl ik dit schrijf hoor ik Pien al 25x achter elkaar roepen: 'zwarte piet!' Mmm, misschien toch maar een schoenzetsessie inlassen...

Tuinwerk

Geen tijd om te schrijven, want er moet gewerkt worden in de tuin. Gelukkig helpen de meisjes een handje mee...

TwinSoap

Eindelijk een beginnetje gemaakt. Een dagboek bijhouden van de belevenissen van Pien en Lotje. Al tijdens de zwangerschap had ik het idee dit te gaan doen. Maar net als zoveel plannen, denk aan zwangerschaps-yoga, eindeloos shoppen voor de baby-uitzet, foto-albums maken, natuurlijk helemaal niets van terecht gekomen.
Vandaag is het 24 augustus. Als Pien en Lotje op hun officiële uitgerekende datum geboren waren, hadden we op deze dag hun tweede verjaardag gevierd. Toen ze twee maanden eerder op 30 juni werden gehaald heeft dat onze roze wolk tijdelijk verstoord.

We zijn nu twee jaar verder en alles gaat goed. Het medische hoofdstuk hebben we zo goed als afgesloten en alles wat er bij hoort in een grote koffer gestopt, voor later... Nu is het tijd voor vrolijke verhalen....